Απλά και μόνο κάνοντας χρήση των δικών σου επιχειρημάτων βγαίνεις φάουλ. Γιατί καλείς εσύ σε απολογία τον όποιον πιστό να σου αποδείξει ότι υπάρχει Θεός και δεν του αποδεικνύεις εσύ ότι δεν υπάρχει; Ποιος σου είπε ότι μόνο ότι αποδεικνύεται ισχύει; Ένα κλασσικό παράδειγμα: ποια είναι η απόδειξη του 2ου νόμου της θερμοδυναμικής; Το ζήτημα όμως είναι αλλού. Ένας πιστός (χριστιανός, μουσουλμάνος, ή ό,τι άλλο) είναι απόλυτα κατανοητό για πιο λόγο θέλει να επιχειρηματολογήσει υπέρ της θρησκείας του και του Θεού του. Δεν γίνεται όμως απόλυτα κατανοητό για πιο λόγο ένας άθεος να επιχειρηματολογεί για κάτι που ο ίδιο πιστεύει ότι δεν υπάρχει! Ένα αντίστοιχο (χαζό)παράδειγμα θα μπορούσε να είναι οι εξωγήινοι: Οι υποστηρικτές των UFO παλεύουν με νύχια και με δόντια, πολλές φορές παραποιώντας φωτογραφίες, να αποδείξουν ότι υπάρχει εξωγήινη μορφή ζωής. Δεν μπορώ να σκεφτώ όμως κάποιον που δεν πιστεύει στους εξωγήινους να κάθετε με ζήλο επιχειρηματολογεί κατά της ύπαρξής τους. Είναι κάτι ανόητο για αυτόν γιατί τόσο η λογική του όσοι και η πεποίθησή του (πίστη τους, όπως είπα παραπάνω) του λένε ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΞΩΓΗΙΝΟΙ. Άρα για μένα τον προκατειλημμένο το «λαϊκίστικο» επιχείρημα μου βγαίνει αυθόρμητα: Όλος αυτό ο κόπος των άθεων έχει ως πρώτο και κύριο αποδέκτη τον εαυτό τους! Τον εαυτό τους προσπαθούν να πείσουν ότι δεν υπάρχει Θεός και λέω προσπαθούν γιατί αυτό έρχεται σε αντίθεση με την έμφυτη διάθεση του ανθρώπου προς την πίστη. Μπορεί ο φίλτατος Dawkins να ισχυρίζεται ότι η έμφυτη αυτή προδιάθεση είναι ένα παραπροϊόν της εξελικτικής πορείας του ανθρώπου αλλά…. χμμμμ…. πολύ θα ήθελα να μας το αποδείξει αυτό!