Συγγνώμη, Aloutero, αλλά απάντησα ακριβώς σε αυτά που έθεσες.Είπες ότι είσαι αγνωστικίστρια.Μετά ανέφερες ότι είναι πολύ επικίνδυνο (!) για ένα παιδί να του μάθεις να πιστεύει αυτά που μπορούν να αποδειχθούν.Έπειτα ανέφερες ότι υπάρχουν και πράγματα, όπως η ελπίδα και η αγάπη, που δεν αποδεικνύονται από την επιστήμη.Τέλος, αναρωτήθηκες ποιά θα ήταν η απάντηση του Dawkins αν του ζητούσες να σου αποδείξει πως αγαπάει την αγάπη του για την κόρη του.Και σου απάντησα.Είναι ΠΟΛΥ επικίνδυνο να μαθαίνεις σε ένα παιδί να πιστεύει στα πάντα - και σε αυτά που αποδεικνύονται και σε αυτά που δεν αποδεικνύονται μέσω της επιστήμης. Και αυτό, γιατί ένα παιδί που δεν έχει ακόμα διαμορφώσει την κριτική του σκέψη, θα πιστέψει ό,τι και αν του πεις εσύ. Και για αυτόν ακριβώς το λόγο είναι απαραίτητο να μάθεις σε ένα παιδί ΠΡΩΤΑ να πιστεύει αυτά που μπορούν να αποδειχθούν και να το αφήσεις στη συνέχεια ελεύθερο, έχοντας πλέον διαμορφώσει την κριτική του σκέψη, να κρίνει από μόνο του τα θέματα αυτά που δεν αποδεικνύονται μέσω της επιστήμης - όπως η αγάπη, η ελπίδα, ο Θεός - και να τα αποδεχτεί ή να τα απορρίψει.Σου παρέθεσα link με απάντηση του Dawkins στο ερώτημά σου.Έπειτα σου είπα ότι ακόμα και αν δεν έχουμε σήμερα την επιστημονική ανάλυση του τι είναι αγάπη, μπορεί κάποια μέρα να την έχουμε, όπως έχει συμβεί με πάρα πολλά άλλα πράγματα. Αλλά στο συγκεκριμένο θέμα (της αγάπης) η επιστήμη ακόμα και να σου δώσει τα φώτα της, λίγη σημασία έχει. Γιατί η αγάπη έχει σημασία όταν τη δίνεις και όταν την παίρνεις. Είναι συναίσθημα. Όταν προσπαθείς να την εξηγήσεις, μπορεί να την κάνεις πιο επιστημονική και να μάθεις τι είναι αυτό που την προκαλεί μέσα μας, αλλά σίγουρα δεν την εξημερεύεις (που θα έλεγε και η αλεπού του Μικρού Πρίγκηπα που σου αρέσει) και δεν την "κατακτάς".Τέλος, επειδή όλο αυτό μοιάζει σα να σου κάνω επίθεση και επίσης επειδή η συζήτηση ξεφεύγει από την επιστήμη και το Θεό και πάει σε φιλοσοφικά ερωτήματα, σε διαβεβαιώ πως δεν είναι επίθεση ακόμα και αν μοιάζει για τέτοια.
