H κατηγορία των "είμαι άθεος αλλά..." έχει καταντήσει πιο ενοχλητική από του θρησκόληπτου. Κάποια πράγματα είναι απλά, ξεκάθαρα και να τονίζεις το αυτονόητο δε σε κάνει ανώτερο, εκτός αν σε ενοχλεί το αυτονόητο και δεν θέλεις να το δεχτείς. Οι άθεοι που ενοχλούνται από τον Dawkins μου θυμίζουν gay που ενοχλούνται από τα gay pride. Μοιάζει κάπως σαν να έχουν έρθει σε επαφή με το υλικό του έχοντας ήδη σχηματισμένη άποψη από θρησκευτικές πηγές, γιατί μόνο εκεί μπορώ να βρω ομοίοτητες για αυτά που του προσάπτουν όπως και καλά θεωρεί ότι έχει το αλάθητο. Το εγωιστικό γονίδιο παρεμπιπτόντως ΔΕΝ έχει καταρριφθεί, και η συμβίωση (οργανισμών και γονίδιων) θίγεται στο βιβλίο και δεν έρχεται σε αντίθεση με την "εγωιστικότητα".