@peterp Προφανώς και δεν είπα ότι τα κομμουνιστικά καθεστώτα είχαν καπιταλισμό. Αντιθέτως τόνισα ότι οι σταλινικοί προτείνουν διαφορετικό οικονομικό μοντέλο (αποτυχημένο) και έτσι ακριβώς όπως το περιγράφετε. Από εκεί και πέρα, το ότι υπήρξε κεντρικός σχεδιασμός της παραγωγής σε μια εμπόλεμη περίοδο, δεν αναιρεί το γεγονός ότι οι φασιστικές δικτατορίες δεν χτύπησαν με κανένα τρόπο την έννοια της ιδιοκτησίας, τα υπερκέρδη, την συγκέντρωση του πλούτου και άλλα χαρακτηριστικά του καπιταλισμού και όλα αυτά που αποτελούν εμπόδιο σε αυτά π.χ. εργατικά δικαιώματα, δικαίωμα στον συνδικαλισμό. Δίνετε ένα παράδειγμα κεντρικής οργάνωσης παραγωγής σε εμπόλεμη περίοδο. Για σχολιάστε τις δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής που ιδιωτικοποίησαν τα πάντα και ήταν απόλυτα ανοιχτές στον νεοφιλελευθερισμό και το δικαίωμα στο επιχειρείν των πολυεθνικών. Βέβαια θα πείτε το κεντρικά οργανωμένο οικονομικά δικτατορικό Ιρακ σκότωνε την δραστηριότητα των πολυεθνικών. Ναι, βέβαια αλλά μόνο αφότου τα κέντρα των συμφερόντων τους του γύρισαν την πλάτη. Η Σ.Αραβία και το Κατάρ μια χαρά τους αφήνουν να αλωνίζουν. Για να συνοψίσω, αυτός ο θάνατος του νεοφιλελευθερισμού που λέτε στα δυτικά δικτατορικά καθεστώτα υπάρχει μόνο όταν υπάρχει εχθρικό διεθνές περιβάλλον. Και για αυτό τότε έρχεται το democracy. Ισως βέβαια σε ένα κράτος με υπερεξουσίες γενικά να υπάρχει μια μεγαλύτερη παρεμβατικότητα στην οικονομική ζωή του τόπου π.χ. τα μεγάλα κρατικά έργα όλων των δικτατοριών και ο σχεδιασμός. Μέχρι εκεί. Σε καμία περίπτωση οι βασικές δομές που γεννάν το κέρδος, τις ανισότητες κτλ στον καπιταλισμό δεν μεταβάλλονται ριζικά. Ούτε απαγορεύονται οι "επενδύσεις" ισχυρών κέντρων. Στα χίπικα στέκια δεν έχω εντρυφήσει, αλλά σε κάποια οι άνθρωποι έζησαν απαλλαγμένοι από αρκετά χαρακτηριστικά του υπάρχοντος οικονομικού-κοινωνικού μοντέλου.