Λυπάμαι που εκλαμβάνεις ως "ξινίλα" μια ειλικρινή και απεγνωσμένη έκκληση στη λογική, τον ρεαλισμό, την ακρίβεια λόγου και τη σαφήνεια.Κανείς δεν προσδοκά τεχνοκρατικές λύσεις και προγράμματα πολιτικής με χρονοδιαγράμματα, σε ένα σχόλιο της lifo, ας είμαστε σοβαροί! Προφανώς δεν κατάλαβες το πνεύμα του σχολίου μου. Τι σχέση έχει η λογοτεχνία και ο Παπαδιαμάντης;Αυτό που είπα είναι ότι το κείμενο αποπνέει μιαν ύπουλη λογική "και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ", ή αλλιώς είναι σα να λέει: "Όλα πρέπει να τα γκρεμίσουμε!... Αλλά διστάζω και το αναβάλλω, δε θέλω να χαλάσω τη βολή μας και την 'παράτυπη χαρά αυτών των θαμώνων της ρέμβης' ". Με αυτόν τον τρόπο, προσπαθεί να φανεί αρεστό και στους οπαδούς της παράδοσης, ενώ δεν παραλείπει να τείνει χείρα φιλίας στους εκσυγχρονιστές -τους οποίους λανθασμένα ίσως ταυτίζει με τους ευρωκεντρικούς, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.Στην ουσία βέβαια, αυτός είναι ένας βαθύς συντηρητισμός με λογοτεχνίζουσα χροιά, αλλά δεν τολμάει να εκτεθεί σαν τέτοιος, αντιθέτως φτιασιδώνεται με τη βοήθεια της διφορούμενης γλώσσας. Μόνο με αυτό το μετέωρο βήμα μπορεί να γίνει αρεστό σε όσο το δυνατό μεγαλύτερο κοινό. Δε λέω, για να μην παρεξηγηθώ, ότι αυτός ήταν ο σκοπός του σχολίου. Αυτό που λέω, είναι ότι το καλογραμμένο σχόλιο -και με τη δεύτερη φορά που το διαβάζω, αυτή την εντύπωση αποκομίζω- δεν παύει να αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα σύγχρονου νεοελληνικού λαϊκισμού.
