Όμορφα γραμμένο κείμενο, αλληγορία ξε-αλληγορία, αλλά φοβάμαι ότι συγκαλύπτει με έναν ρομαντισμό το πραγματικό μας πρόβλημα. Στενό ή φαρδύ το πεζοδρόμιο, αν ο άνθρωπος δεν έχει κοινωνική συνείδηση και ενσυναίσθηση, θα το καταλάβει ολόκληρο. Όπως σε πλήθους πεζοδρόμους, που μολονότι μέτρα πολλά διαθέσιμα πάλι δεν μπορείς να περάσεις ένα πολύβουο βράδυ. Όπως σε μπάρες αναπήρων, όπου θα βρεις παρκαρισμένους, έτοιμους να πουν το "και πού θα παρκάρω; βλέπεις πώς έκαναν τις πόλεις!!"Προς το παρόν τα πεζοδρόμια είναι όπως είναι, οι δρόμοι όπως είναι, τα πάρκινγκ όπως είναι. Κι εμείς ανάμεσα σ' αυτά καλούμαστε να συνυπάρξουμε. Η ανθρωπιά και η έγνοια προς τον δίπλα, άγνωστο και μη, δεν περιμένουν φαρδιά πεζοδρόμια για να ανθίσουν. Ή τα έχεις ή δεν τα έχεις. Και στο μεταξύ, ο ανάπηρος που είναι καταδικασμένος να μη βγαίνει βόλτα, αν δε θέλει να πορεύεται δίπλα στα αμάξια καταμεσής του δρόμου, τι θα κάνει; Θα πάρει αναβολή από τη ζωή, να περιμένει να φτιάξουμε τις πόλεις που αρμόζουν στο μεσογειακό μας κοινωνικό ταμπεραμέντο;