Καλά... τίποτε δεν καταλάβαμε μου φαίνεται από το σχόλιο του ανθρώπου. Σαν τους μύωπες που δεν βλέπουν πέρα από την μύτη τους, κοιτάμε το δάχτυλο, όταν μας δείχνουν το φεγγάρι. Απορώ που ασχολείστε με το στενό πεζοδρόμιο στην κυριολεξία και δεν βλέπετε την αλληγορία πίσω του, την παρατήρηση ενός ανθρώπου που κοντοστάθηκε και ανέλυσε την αυτόματη γκρίνια του, είπε "γιατί αντιδρώ έτσι;".Φυσικά και δεν είναι το θέμα μας το στενό ή όχι πεζοδρόμιο. Αυτό που θέτει είναι η μιζέρια μας, ως απόρροια του να χωρέσουμε σε ένα παντελόνι που δεν μας χωράει ακριβώς. Και αντί να πάρουμε τα καλά της Δύσης/της Ευρώπης κτλ και να τα ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΟΥΜΕ στα δεδομένα του χώρου, της ιδιοσυγκρασίας αυτού του τόπου, κάναμε μια τσάτρα-πάτρα ψευτοαντιγραφή που τώρα (ή και από πάντα) μας πνίγει. Και τελικά πόσο αδικούσαμε και αδικούμε τον εαυτό μας ως έθνος. Πάσχουμε από μεγάλα κόμπλεξ... βλέπετε δεν περάσαμε καμία Αναγέννηση, κανένα Διαφωτσμό. 400 χρόνια, είναι μεγάλο το χάσμα...