Από το -τραγελαφικό- βιογραφικό του Χρύσανθου Λαζαρίδη (βικιπαίδεια):Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1954. Σε νεαρή ηλικία εντάχθηκε στην Αριστερά, διαβάζοντας κυρίως Τρότσκι. Επίσης από νωρίς είχε μεγάλη εκτίμηση στα μαθηματικά, μελετώντας τον Κουρτ Γκέντελ. Συμμετείχε ενεργά στον αγώνα κατά της χούντας ως φοιτητής του Οικονομικού της Νομικής και ήταν μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Συνελήφθη από την χούντα Ιωαννίδη λόγω της συμμετοχής του στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, βασανίστηκε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ και παρέμεινε κρατούμενος στις φυλακές μέχρι την πτώση της χούντας το καλοκαίρι του 1974. Υπέστη πολύ σκληρά βασανιστήρια και ξυλοδαρμούς από τους άνδρες της ΕΣΑ και νοσηλεύτηκε σε κρίσιμη κατάσταση στην «Παμμακάριστο».[2]Με την αποκατάσταση της δημοκρατίας, έγινε μέλος του ΚΚΕ Εσωτερικού και διετέλεσε αντιπρόεδρος της ΕΦΕΕ με πρόεδρο τον μετέπειτα βουλευτή και υπουργό του ΠΑΣΟΚ Χρήστο Παπουτσή. Συμμετείχε επίσης στη Β΄ Πανελλαδική, που έδρασε μεταξύ 1978-1981, μέλη της οποίας ήταν η πλειοψηφία του Ρήγα Φεραίου που αποχώρησε από το ΚΚΕ Εσωτερικού μετά τις εκλογές του 1977.Το 1980 πήγε στο LSE του Λονδίνου για μεταπτυχιακές σπουδές στα Οικονομικά με ειδίκευση στη Νομισματική Θεωρία και στην Επιχειρησιακή Έρευνα. Στη συνέχεια επέστρεψε στον τόπο γέννησής του, τη Νέα Υόρκη, για να πάρει το διδακτορικό του δίπλωμα στην Οικονομετρία από το City University και μετά σπούδασε Σύγχρονη Θεωρία της Ανάλυσης στο Courant School of Αpplied Μathematics. Ασχολήθηκε μεταξύ άλλων με τη Θεωρία Παιγνίων και τις εφαρμογές που μπορεί να έχει στις Διεθνείς Σχέσεις και τις πολεμικές συγκρούσεις και με τη Θεωρία του Χάους και τις αναλυτικές συνάφειες που έχει με τις κβαντικές κυματοσυναρτήσεις.[2]Η αποξένωσή του από τον χώρο της Αριστεράς έγινε τη δεκαετία του 1980. Σημαντικό ρόλο σε αυτή τη μεταβολή διαδραμάτισαν ο Ρόναλντ Ρέιγκαν και η Μάργκαρετ Θάτσερ: ο ίδιος έχει πει πως «όταν τους άκουγα να μιλάνε μου φαινόταν ότι αυτά που έλεγαν ήταν γεμάτα νόημα, περισσότερο από αυτά που εκστόμιζαν οι περισσότεροι από τους Αριστερούς».Αν και ο ίδιος είχε σημαντικό ρόλο στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, έχει δηλώσει πως δεν συμφωνεί με τον εορτασμό της: «παρελαύνουν οι απόντες- οι επίγονοι αυτών που δεν ήθελαν την εξέγερση. Εξοργίζομαι με την οικειοποίηση της εξέγερσης του Πολυτεχνείου από διάφορα κωθώνια που φορούν κουκούλες, σπάνε μαγαζιά και επικαλούνται τα ιδανικά του».
