Κατανοώ απόλυτα την ανάγκη ενός πολυάσχολου ανθρώπου να έχει μια βοήθεια στις δουλειές του σπιτιού. Αυτό που δεν με βρίσκει καθόλου σύμφωνη είναι η τάση πολλών με μέτρια προς χαμηλά εισοδήματα και ωράρια ανθρώπινα να μη βάζουν το χεράκι στο νερό και την κατσαρόλα στο μάτι. Να περιμένουν τη "γυναίκα" να τους καθαρίσει, ενώ οι ίδιοι αράζουν όλη μέρα, "σαπίζουν" από το καθισιό και τρέφονται με σκουπιδόφαγα παραδοτέα κατ' οίκον. Η ποιότητα ζωής είναι συνάρτηση και του παλιού και υποτιμημένου νοικοκυριού και όχι μόνο των χρημάτων που ξοδεύονται σε πολυτελή αγαθά και υπηρεσίες. Πόσο μάλλον όταν όλο αυτό γίνεται ένα παράδειγμα εξάρτησης και ανευθυνότητας για τα παιδιά τους. Αν τα παιδιά δεν μάθουν να φροντίζουν μόνα τους τις στοιχειώδεις ανάγκες διαβίωσης, θα δυσκολευτούν πολύ να σταθούν στα πόδια τους, νομίζω.