Είσαι καλλιτέχνης. Θες να διαμαρτυρηθείς. Θες να δημοσιοποιήσεις τα αιτήματα του κλάδου σου. Πας σε μια σχολική τάξη σε ώρα μαθήματος. Μπαίνεις μέσα. Κόβεις το μάθημα. Κρεμάς το πανό σου. Και διαβάζεις τα αιτήματα σου. Τι πιο λογικό? Το ίδιο μπορεί να συμβεί και αντίστροφα. Ή όχι? Ευτυχώς όχι πάντα. Είναι τεράστιο κατόρθωμα, να είσαι λαϊκός και λαοφιλής στην Ελλάδα και να μην δέχεσαι να γίνεσαι δεκανίκι στον μικροαστισμό του κάθε καταφρονημένου (για μερικές πωλήσεις CD παραπάνω)! Δεν είμαι οπαδός, αλλά Εύγε στον Σωκράτη Μάλαμα!