Φανατικός αναγνώστης κι εγώ των Μίκυ Μάους. Ακόμη τα διαβάζω.Τι θυμήθηκα τώρα. Τα τεύχη που η αρχική ιστορία είχε συνέχεια στο επόμενο τεύχος και ήταν τρομερά σπαστικό όταν διάβαζες το πρώτο μέρος και δεν αγόραζες το τεύχος με την συνέχεια και το τέλος της. Ακόμη πιο εκνευριστικό όταν αγόραζες το τεύχος με το δεύτερο μέρος της πρώτης ιστορίας και δεν είχες διαβάσει το πρώτο. Μετά από κάποιο σημείο όταν πήγαινα να αγοράσω ένα τεύχος άνοιγα να δω αν είναι αυτοτελής η πρώτη ιστορία ή όχι. Αν ήταν σε συνέχειες συνήθως δεν το αγόραζα. Ο περιπτεράς της γειρονιάς μου το είχε καταλάβει και μου κρατούσε καβάτζα όλες τις συνέχειες. Ήμουν καλός πελάτης. Θυμάμαι μία ιστορία που μου είχε σπάσει τα νεύρα. Ήταν σε πολλές συνέχειες. "Ο Δόγης της Βενετίας" με τον Σκρουτζ. Επίσης εντελώς χαζές ιστορίες θεωρούσα αυτές με τον Κακό Λύκο και τον Σούπερ Γκούφυ. Αγαπημένες ήταν εκείνες με τον Μίκυ και τον Φάντομ Ντάκ. Μίκυ Μάους ξε-Μίκυ Μάους τα περισσότερα τεύχη είχαν περιπέτειες του σογιού του Ντόναλντ.