Έλεος πια με την "αγιοποίηση" του Λιαντίνη! Τον είχα καθηγητή στη Φιλοσοφική, το μάθημά του ήταν κάτι σαν σόου, με πολλά γέλια και ανέκδοτα, και με όμορφες φοιτήτριες να κρατούν πάντα την πρώτη σειρά στα έδρανα. Ως εγχειρίδιο μας έδινε όχι ένα, αλλά τρία (3) βιβλία ΤΟΥ -με χορηγία των Ελλήνων φορολογουμένων βεβαίως. Ο "θρύλος" του δεν είναι τίποτε άλλο από μια κραυγαλέα δήλωση του ελλείματος παιδείας της ελληνικής κοινωνίας...