Και ξεκινούν τα όργανα. Οι θιασώτες του Brexit έχουν δηλώσει ότι "δεν είναι ανάγκη να πάνε τρέχοντας προς την έξοδο.". Προφανώς αναλογιζόμενοι το συμφέρον της χώρας τους, αδιαφορώντας για το συμφέρον των υπολοίπων.Για να τα λέμε σωστά. Οι βρετανοί αποφάσισαν έξοδο. Δικαίωμά τους. Δικαίωμά τους επίσης να κοιτάξουν τα συμφέροντά τους και να αργήσουν, αν τους συμφέρει, παρατείνοντας την ενδιάμεση κατάσταση αβεβαιότητας. Από την άλλη πλευρά όμως, το συμφέρον των υπολοίπων είναι να αρθεί η αβεβαιότητα και να ξεκαθαρίσει η κατάσταση όσο το δυνατόν το γρηγορότερο. Δεν μπορεί όλη η Ε.Ε. να άγεται και να φέρεται από την Βρετανία. Αφού αυτό επιθυμούν, αυτό πρέπει να γίνει. Δεν είναι λογικό η Ε.Ε. να κοιτάξει και η ίδια τα συμφέροντά της, ή μήπως πρέπει να ζημιώνονται ένα μάτσο χώρες για να μην ζημιωθεί η Βρετανία;Ο λαϊκισμός των υποστηρικτών του Brexit θυμίζει έντονα των λαϊκισμό των δικών μας πολιτκών. Που περιμένουν με αφέλεια (;) ότι όλοι οι άλλοι θα ενεργήσουν όπως τους συμφέρει αυτούς.Αν η Ε.Ε. φάνηκε μια φορά σκληρή στην Ελλάδα για λόγους παραδειγματισμού (φάνηκε) είναι λογικό να φανεί 10 φορές σκληρή στην Βρετανία. Γιατί η Ελλάδα ήταν περίπτωση κακοδιαχείρισης, προχειρότητας και ερασιτεχνισμού, ενώ η Βρετανία είναι συνειδητή έξοδος. Κανείς δεν θέλει σκόπιμα να βρεθεί στην θέση της Ελλάδας (δηλαδή να κινδυνεύει να φύγει λόγω οικονομικών προβλημάτων), μπορεί όμως κάλλιστα να βρεθούν και άλλοι που να θελήσουν να βρεθούν στην θέση της Βρετανίας (να φύγουν επειδή πιστεύουν ότι τους συμφέρει). Και η Ε.Ε. θα επιθυμεί να αποδείξει ότι δεν τους συμφέρει.Η περίπτωση της Ελλάδας είναι περίπτωση "όλοι μαζί και ο ψωριάρης χώρια", μόνο που τον ψωριάρη κάποια στιγμή μπορεί και να του δώσουν και λίγο λάσκα (τι νόημα έχει να χτυπάς έναν ψωριάρη συνεχώς ;).Η περίπτωση της Βρετανίας είναι "δεν θέλω να είμαι μαζί σας". Και η απάντηση σε αυτό συνήθως είναι "αν δεν θέλεις εσυ μια, εμείς δεν θέλουμε δέκα".