Πολύ σωστά κύριε Αντωνόπουλε. Βέβαια, κάτι που δεν έχει επίσης απαντηθεί είναι κατά πόσο καλυτέρεψε από εκείνες τις μαύρες ημέρες του 2011 η ζωή των κατοίκων του Αγίου Παντελεήμονα. Μήπως απλώς παρέμειναν όπως και πριν αόρατοι εν μέσω διασταυρούμενων πυρών; Από την μία οι φασίστες που πάτησαν στον φόβο και το μίσος και ανέβηκαν με τα γνωστά αποτελέσματα, και από την άλλη αντιφασίστες (κάποιοι από αυτούς ενδεχομένως να προτιμούν πλέον το «αλληλέγγυοι»), που εξακολουθούν να δακτυλοδείχνουν ως «ρατσιστή» οποιονδήποτε τολμάει να εκφράσει τον φόβο πως η γειτονία του μετατρέπεται σε γκέτο… Τελικά τα –υπαρκτά- προβλήματα που έφεραν εν μέρει αυτήν την συμμορία στο προσκήνιο αντιμετωπίστηκαν ποτέ; Ή απλώς αρκεστήκαμε σε μία ¨προβλεπόμενη¨ αντι-φασιστική ρητορική αγνοώντας επαναλαμβάνω μία από τις βασικές αιτίες που μας έφεραν εδώ: Την αίσθηση της ανασφάλειας;