Ο διαγωνισμός αυτός έχει παραγάγει σπουδαία τραγούδια κατά το παρελθόν αλλά έχει ταυτιστεί με τη γελοιότητα τα τελευταία χρόνια, ίσως πάνω από μία 10ετία τώρα.Το "πολιτικό" τραγούδι, είτε εκφράζει τον πόνο της γιαγιάς της Τζαμάλα είτε του ξεριζωμένου παππού από την Αμμόχωστο είτε του Αρμενίου που είδε τους προγόνους του να σφαγιάζονται από το συρφετό του Κεμάλ, αποτελεί τέλος πάντων βελτίωση του επιπέδου του διαγωνισμού.Η ιστορία των Τατάρων δεν είναι μονοσήμαντη, βέβαια. Οι πολιτικές σκοπιμότητες υπάρχουν εδώ και χρόνια και τα μηνύματα που μπορούν να περαστούν μέσα από τη Eurovision έχουν δύναμη. Όμως, αν πολλοί θεατές του όλου show νομίσουν ότι το τραγούδι έχει κάποια σχέση με την πρόσφατη εισβολή της Ρωσίας στην Κριμαία, so be it. Στο κάτω κάτω της γραφής, αυτό δεν είναι πολιτικώς αμφιλεγόμενο ζήτημα. Η εισβολή είναι εισβολή και δεν μπορούμε να είμαστε σοβαροί αν βλέπουμε τις εχθροπραξίες με χρωματιστά γυαλιά ανάλογα του ποιος τις προκαλεί. Κρίμα που αρκετοί Έλληνες, αριστεροί και δεξιοί, έχουν φάει τόσο κουτόχορτο ως προς το ρόλο και τις προθέσεις της ΕΣΣΔ και νυν Ρωσίας.
Σχολιάζει ο/η