"Το να πιστεύεις σε κάτι, προϋποθέτει την έλλειψη επαρκών στοιχείων που να πιστοποιούν την ύπαρξή του (αυτού του "κάτι" - ο,τιδήποτε)" Λοιπόν, μέχρι που μπορείς να αφήσεις την όποια πίστη να χρησιμοποιείται ως πηγή γνώσης; Για να χρησιμοποιήσω έαν παράδειγμα πάλι απο τον Σαμ Χάρις. Τι θα σκεφτόσουν για κάποιον ο οποίος πιστεύει ότι στον κήπο του είναι θαμμένο ένα διαμάντι στο μέγεθος ενός ψυγείου; Η αναλογία αυτή θεωρώ οτι είναι ακριβής συγκριτικά με την κάθε επίσημη θρησκεία. Εκείνο που κάνει τα πράγματα διαφορετικά είναι η κοινωνική νόρμα. Μία ομάδα προοδευτικών ψυχολόγων είχε προτείνει στον Ρίτσαρντ Ντώκινς να χρησιμοποιήσει σκέτο τον νεολογισμό Relusion (religion + delusion) αντι για το delusion (στο βιβλίο του the god delusion) επειδή ακριβώς ήθελαν να τονίσουν το γεγονός ότι κάτι εξωφρενικό θεωρείται νορμάλ αν το πιστεύουν πολλοί.Εάν ίσχυε αυτό που τόσο ωραία έθεσε ο Χίτσενς ως "That which can be asserted without evidence, can be dismissed without evidence" θα παίρναμε μια πολύ ταχύτερη κατεύθυνση προς την πρόοδο. Δυστυχώς εγώ δεν βλέπω οτι η θρησκευτική πίστη είναι συνολικά κάτι καλοήθες και ευεργετικό αν και σε πολλές περιπτώσεις βέβαια ανακουφίζεται ανθρώπινος πόνος στο όνομα της.Αν κάποιος για παράδειγμα έχει χάσει το παιδί του και πιστεύει οτι τώρα βρίσκεται στον παράδεισο, η θρησκεία είναι το μοναδικό πράγμα που μπορεί να κρατήσει τον πόνο του σε υποφερτα επίπεδα και όποιος πάει να του πει κάτι αντίθετο πρέπει να είναι πολύ μαλάκας.Απο την άλλη γίνονται ακόμα φρικτά πράγματα εναντίων αθώων υπο την επιρροή της θρησκείας και εγώ αυτά σκέφτομαι.Θέλεις να κρίνουμε κατα περίπτωση; Οποιοδήποτε παράδειγμα επιρροής της θρησκείας μπορεί να κριθεί στην βάση της ηθικής είτε θετικά είτε αρνητικά επειδή ξέρουμε πολλά τώρα.Το πρόβλημα πάντως είναι ότι δεν ακούμε καλά νέα..ps για τις τεκμηριωμένες αποδείξεις υπάρχουν όσο αφόρα το it isn't so σε αυτα που περιγράφονται απο τα θρησκευτικά βιβλία.Σε άλλα δεν υπάρχουν αποδείξεις προεξαχόντος του μυστηρίου του θανάτου.
