Οι φεμινιστικές διεκδικήσεις και η lgbtq δράση, οι προοδευτικές αυτές δράσεις που σε αρκετές φάσεις της ιστορίας μοιράζονταν και μοιράζονται χώρο, μπορούν πράγματι να βοηθήσουν σε σταδιακή αλλαγή νοοτροπιών των πολιτών ενός κράτους, ειδικά όταν αυτά τα κινήματα προέρχονται από τα ίδια τα κράτη (εκ των έσω αλλαγή).Τώρα αν έχουμε να κάνουμε με "εξωτερικούς" δάκτυλους και παρακλάδια της αλ κάϊντα, όπως στην εν λόγω περίπτωση [δεν πρέπει να ξεχνάμε και την έτερη ιδιότητα του σφαγιασμένου ανθρώπου, η οποία ήταν εργαζόμενος στην πρεσβεία των ΗΠΑ - με το πτωχό μου το μυαλό εικάζω πως υπάρχει και πολιτικό(-πολιτισμικό) κίνητρο] η κατάσταση δυσκολεύει άρδην. Οι πολίτες μπορούν και οφείλουν να πιέζουν την εκάστοτε κυβέρνηση στο να μην υπάρχει ατιμωρισία, να μην υπάρχει ανοχή σε τέτοια εγκλήματα. Σε Τουρκία και Ινδία ξεσηκώθηκαν αναφορικά με βιασμούς και βάναυσες δολοφονίες θυμάτων. Το Μπαγκλαντές, στα χαρτιά τουλάχιστον, υποτίθεται ότι δεν είναι θεοκρατικό καθεστώς.