Μου άρεσε πάρα πολύ η συνέντευξη του Ντέμη Ρούσου. Απλός, ουσιαστικός, χορτάτος και προσγειωμένος. Κοσμοπολίτης και καθόλου κομπλεξικός. Δυστυχώς από τους λίγους Έλληνες που μπορούν να σταθούν εξίσου εντός και εκτός της χώρας, με αξιώσεις, δίχως οι ίδιοι και το εκάστοτε κοινό τους, να αισθάνονται ότι παίζουν έξω από τα νερά τους. Διαβάζοντας όλα όσα λέει, φέρνω στο μυαλό μου μερικούς εγχώριους "αστέρες" του λαϊκοπόπ και των μπουζουκερί και καταλήγω ότι ακόμα και το Ντρίγκι Ντρίγκι Μάνα μου, μοιάζει με συμφωνία του Βάγκνερ μπροστά στα χάλια και την αταλαντοσύνη τους. Γειά σου Ντέμη, Έλληνα!