Page Up, μερικές φορές δεν χρειάζεται να περιμένεις τον άλλο να τελειώσει γιατί πολύ απλά έχεις χάσει το ενδιαφέρον σου νωρίτερα. Οποιοσδήποτε θέλει να μιλήσει δεν σημαίνει και οτι έχει να πεί κάτι σημαντικό.Όσο για την πορνεία, δεν έχω κανένα πρόβλημα στο βαθμό που οι σχέσεις των εμπλεκόμενων είναι ξεκάθαρες. "Γαμάς, αλλά επιδή μου είσαι τελείως αδιάφορος, θα με πληρώσεις". "πληρώνω γιατί το προτιμώ απ'το να τον παίζω, κι εξάλλου τώρα πλέον είσαστε πάμφθηνες". Και φυσικά στο βαθμό που απουσιάζει ο νταβατζής (κάτι που δεν συμβαίνει σχεδόν ποτέ).Το να διαβάζω παραμύθια για ανθρώπινη επαφή, τρυφερότητα και ό,τι άλλο σκέφτεται ο καθένας για να μην πεί "πάω να γαμήσω", σίγουρα με κάνει να μειδιώ.Για μένα η πορνεία καί ως έννοια αλλά κυρίως όπως υφίσταται, είναι ακόμη ένα σύμπτωμα της αρρώστειας της κοινωνίας μας. Κι αυτό όχι για "ηθικούς" λόγους, αλλά πρώτον γιατί ο έρωτας και το σέξ είναι εκφράσεις της έλξης δύο ανθρώπων (ασχέτως φύλου), κάτι που εγώ θεωρώ πολύτιμο και μή εξαγοράσιμο. Μπορεί επίσης να είναι έκφραση ενός καθαρά σεξουαλικού πόθου, που έχει νόημα όταν είναι αμοιβαίος, είτε είναι one night stand είτε έχει κάποια διάρκεια, οπότε πάλι η πληρωμή είναι περιττή. Όσο για τις γυναίκες, είναι αναγκασμένες να κρύβουν οτι νοικιάζουν πούτανους, ή πρέπει να ταξιδέψουν σε άλλη χώρα για να βρούν (αν βρουν) σεξουαλική ικανοποίηση. Αν τα πράγματα ήταν πιό δίκαια και η πορνεία ήταν "μέγιστος εξισορροπητής της κοινωνίας" (ακόμα γελάω, συγνώμη), τότε θα υπήρχαν και κανονικότατα μπουρδέλα για γυναίκες όπου θα μπαινόβγαιναν άνετες και καμαρωτές, διαφόρων τύπων γυναίκες: χοντρές, νέες, γριές, με χαλασμένα δόντια και ιδρωτίλα, ψηλές, κοντές, οτιδήποτε. Και καυτά αγόρια με γυμνασμένο κορμί θα περίμεναν να ικανοποιήσουν την πελάτισσα. Και θα είχαμε και λογοτεχνία γραμμένη από γυναίκες που θα εξιδανίκευαν "εκείνο το αγόρι που μου δινόταν για δέκα ευρώ, στο μισοσκόταδο κάπου στην Αχαρνών".Οπωσδήποτε τότε θα υπήρχε κάποια ισορροπία.