Λίγη ακόμα ποίηση;Αμαρτωλό, Γαλάτεια Καζαντζάκη Στη Σμύρνη, Μέλπω. Ηρώ, στη Σαλονίκη.Στο Βόλο, Κατινίτσα, έναν καιρό.Τώρα στα Βούρλα με φωνάζουν Λέλα.Ο τόπος μου, ποιός ήταν; Ποιοί οι δικοί μου;Αν ξέρω, ανάθεμά με.Σπίτι, πατρίδα έχω τα μπορντέλα.Ως κι οι πικροί μου χρόνοι, οι παιδικοί μου,θολές, σβησμένες ζωγραφιές.Κι είν' αδειανό σεντούκι η θύμησή μου.Το σήμερα χειρότερο απ' το χτες.Και τ' αύριο απ' το σήμερα θε να 'ναι.Φιλιά από στόματ' άγνωστα, βρισιέςκι οι χωροφύλακες να με τραβολογάνε.Γλέντια, καυγάδες ως να φέξει.Αρρώστιες, αμφιθέατρο, Συγγρούκι ενέσεις εξακόσια έξι.Πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι.Όλη η ζωή μου του χαμού.Μ' από την κόλασή μου, σού φωνάζω:Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σού μοιάζω.