Η μουσική είναι εκδήλωση των συναισθημάτων. Έχεις δίκιο πως υπάρχει μία υπερβολή από πολλούς νέους καλλιτέχνες στην Ελλάδα, υπό το πρίσμα του ότι συνεχώς εμφανίζονται νέοι "ταλαντούχοι" έντεχνοι και τεθλιμμένοι τροβαδούροι της ανεκπλήρωτης μοναδικής (!) τους αγάπης και της αγνώστου αιτιολογίας (!!) βαθύτερης μιζέριας που τους τρώει τα σωθικά... Κι αυτό όχι μόνο επειδή είναι ο πιο εύκολος τρόπος για εμπορική καταξίωση, αλλά και γιατί τρεις γενιές χατζιδακικού λυρισμού και θεοδωρακικού "εμβατηριασμού" έχουν ευνουχίσει το μουσικό αισθητήριο των νεοελλήνων. Η μουσική είναι θέμα προσωπικής επιλογής και γούστου, γι' αυτό και σέβομαι και όσους προτιμούν την έντεχνη μουσική, τη Μποφίλιου, το Μαραβέγια, το Χατζιδάκι, τις Τρύπες, το Δάντη, την Έφη Θώδη, την Αλεξίου, τα Ημισκούμπρια, τους Rotting Christ ή το Χατζηνάσιο. Για τον ίδιο λόγο, για να σεβαστώ έναν καλλιτέχνη θα πρέπει να έχει αφομοιώσει πλήρως τις όποιες επιρροές του και να μου προσφέρει κάτι αυθεντικό. Και αυτά που προσφέρονται σήμερα από το μεγαλύτερο μέρος του καλλιτεχνικού στερεώματος στην Ελλάδα τα έχουμε ξανακούσει παιγμένα καλύτερα...Όσο για τον Καζαντζίδη, υπάρχει και ο Μπιθικώτσης.