To ξύδι κράτα το θα σου χρειαστεί να φτιάχνεις έντεχνους όπως αυτοί"οι μοναχικές νυχτιές του χωρισμού μας μαχαιριές, πίνω το ξύδι πια γουλιές ""έφυγες εσύ και της καρδιάς τα ροδοπέταλα μαραίνονται, σαν άστρα του ουρανού που σβήνονται, σαν ξύδι που το στόμα μουδιάζει, σαν το νερό που το μπουζί βραχυκυκλώνει" Κράτα και τους στίχους, μπορείς κιόλας να στεναχωρηθείς πραγματικά διαβάζοντας τους. :) Μην νομίζεις πάντως ότι η φάμπρικα της μιζέριας της υποκρισίας στην οποία οικοιοθελώς έχετε σκλαβωθεί κάνει κάτι πολύ διαφορετικό απο τα παραπάνω παραδείγματα.
