Πάντως είναι σημαντικό να διαβάζουμε και βιβλία στα ελληνικά, όχι για εθνοκεντρικούς/πατριωτικούς λόγους, αλλά για να μην χάσουμε την ευχέρεια στη μόνη γλώσσα που, για τους περισσότερους από εμάς, είναι η φυσική μας. Αυτό έχει μεγάλη σημασία σήμερα που τόσοι πολλοί σπουδάζουμε έξω και το έχουμε εύκολο να διαβάζουμε τα ξένα έργα στο πρωτότυπο. Ποτέ όμως τα αγγλικά δεν θα γίνουν πρώτη γλώσσα μας, αν έχουμε μεγαλώσει ακούγοντας ελληνικά. Η μόνη γλώσσα που μπορούμε να τελειοποιήσουμε, και στην οποία μπορούμε να κινηθούμε με φυσικότητα, είναι θέλουμε δεν θέλουμε τα ελληνικά. Το πρόβλημα όμως είναι τι να διαβάσει κανείς στα ελληνικά, αφού ως γνωστόν η περισσότερη νεοελληνική πρόζα είναι της πλάκας. Λοιπόν, έχουμε και λέμε, στα πεταχτά μερικές ιδέες: καταρχάς Καζαντζάκη, που αν και φοβερά ντεμοντέ σημερα, είναι πιστεύω με διαφορά ο καλύτερος πεζογράφος που έχουμε. Πέρα από Καζαντζάκη, υπήρξαν και άλλοι νεοέλληνες που έγραφαν ωραία, μόνο που τα μυθιστορηματά τους είναι συνήθως αδιάφορα, επειδή πέφτουν στην παγίδα του ηθογραφήματος (τι είπε ο κυρ Τάκης, τι απάντησε η κυρά Φρόσω κλπ.). Οπότε, για να είναι ενδιαφέρουσα και η ανάγνωση, προτείνω τα ταξιδιωτικά των Βενέζη, Ουράνη, Θεοτοκά κλπ., που πέρα από την ομορφιά της γλώσσας έχουν και πλούσιο αντικείμενο. Προτείνω π.χ. δύο του Βενέζη: Στις Ελληνικές Θάλασσες και Αμερικανική Γη. Τα θεωρητικά κείμενα του Θεοτοκά (π.χ. Ελεύθερο Πνεύμα) είναι και αυτά πολύ καλά, ως προς τη μορφή και το περιεχόμενο. Επίσης must για βελτίωση της γλώσσας, τα Ανοιχτά Χαρτιά του Ελύτη και -ακόμη περισσότερο- οι Δοκιμές του Σεφέρη. Τα θεωρητικά κείμενα του Κ.Θ.Δημαρά και αυτα εξαιρετικά γραμμένα. Ο Νεοελληνικός Διαφωτισμός είναι ένα απολαυστικό βιβλίο, που επιπλέον παρέχει χρήσιμες πληροφορίες. Ωραίο και καλοδουλεμένο, επίσης, το ύφος της Μαρίας Ιορδανίδου, της γιαγιάς που έγραψε τη Λωξάντρα. Το δικό της Σαν τα Τρελά Πουλιά αξίζει να διαβαστεί. Είναι ένα παράδειγμα καλής χρήσης της ελληνικης γλώσσας από τις παλαιότερες γενιές, που μεγάλωναν διαβάζοντας Καζαντζάκη και αρχαίους. Ναι, τέλος, προτείνω ανάγνωση των αρχαίων, γιατί, πάλι θέλουμε δεν θέλουμε, παραμένουν το αισθητικό standard για όσους γράφουν και διαβάζουν ελληνικά. Μαθαίνοντας αρχαία ανεβαίνει ο πήχυς και βελτιώνονται μαζί και τα νέα. Να προτείνω μερικά αρχαία κείμενα που μπορούν ευκολότερα να κινήσουν το ενδιαφέρον του σύγχρονου αναγνώστη από τις κλασικούρες του Πλάτωνα και του Θουκυδίδη: Τα Περί Λευκίππην και Κλειτοφώντα (Αχιλλεύς Τάτιος), Ποικίλη Ιστορία (Αιλιανός), Τα Αιθιοπικά (Ηλιόδωρος), The Letters (Alciphron, Aelian, Philostratu -δίγλωσση έκδοση στα αρχαία κ'αγγλικά, από Loeb Classical Library), Εικόνες (Φιλόστρατος)
