@ melenechristo:Αυτη ειναι η καταντια του Ελληνα.¨Υπαρχουν κυρίως 2 κατηγοριες: 1. "Ελα μωρε, κια τι εγινε, ενας βιασμός εδω, ασελγεια σε παιδακια απο εκει, σκοτωσε το διχρονο στο ξυλο παραπέρα...Ε και?" 2. "Αχ δεν μπορω να τα βλεπω, στεναχωριέμαι" Και κλικ, αλλαζει το καναλι, την σελίδα, το κουμπι. Ε, με αυτο το προτζεκτ, του το πετας στα μούτρα. Οχι, να κατσεις να το διαβασεις! Και φυσικα υπάρχουν και λίγοι που συγκινουνται, που λυγιζουν, που προσπαθούν να κανουν κατι.Και παραθετω το αποσπασμα του άρθρου: "(...)H Grace έχει φωτογραφίσει πάνω από 400 ανθρώπους και έχει δεχτεί πάνω από χίλιες αιτήσεις(...). Τα Θυματα θελουν να μιλήσουν, να ευεσθητοποιήσουν τον κόσμο, να τον αλλαξουν,να μη δουν αλλους να υποφερουν. Μου ετυχε και εμενα, αποπειρα. 23, Σαντορινη, δουλεια σεζον, εξοδος σε γωστων μπαρακι,λιωμα (Πρώτη φορα που δεν θυμαμαι, συνηθως κρατω τον ελενχο και κουβαλαω τους άλλους)! Με βρισκουν, με σηκωνουν και με αφηνουν εξω απο το κλαμπ. Μεναμε στο ιδιο μερος,"τα φιλαρακια απο την δουλεια". Με άφησαν εκει. Απο εξω. Μονη.Τυφλα. Συνερχομαι τοσο όσο να περπατήσω στον φουρνο παρακατω που εχει ενα παγκακι. Ενας τυπος μου πιανει την κουβεντα. Δεν τον θυμαμαι. Του λεω: "ειμαι χαλια, μενω εκει, μπορειτε να με πατε, παρακαλω?" και απαντα, "βεβαιως" Μπαινουμε στο αμαξι, παμε στο δρομο,κανονικα και φτανουμε στη διασταυρωση... Αριστερα, λεω εγω, δεξια κοβει αυτος! Ωραια, λεω απο μεσα μου, σκατα, ξυπνα, ξεσουρωσε, αλλου παμε.Ρωταω:-"Που παμε?". -"Να σε χτυπησει λιγος αερας να συνελθες, μην πας ετσι σπιτι."-Παρακαλω, δουλεβωσε λιγες ωρες,ευχαριστω,αλλα παμε πισω"-"Μα να, να φτασαμε". Το φτασαμε ειναι μια παραλια στο πουθενα, αναμεσα στα χωραφια, χωρις σπιτι ούτε για δειγμα! Με το που σταματαει, πριν προλαβω να πω κιχ, ριχνει το καθισμα μου κατω και πεφτει απο πανω μου...Παλη! Χαμος! Να ουρλιαζω, να κοπαναω, να γδερνω... Δεν το περιμενει! Τις τρωει! Με πιανει απο τον λαιμο και μου λεει:"Αφου δεν θα σε Π****ω, θα σε σκοτώσω!" .... Αφηνιαζω εγω, οσο αυτος προσπαθει να βαρεσει εγω αντιστεκομαι! Αποτελεσμα: Τρωει μια κλωτσια και πετυχαινω σαγονι με το γονατο και "ευαισθητα" με το ποδι! Και γινεται το θαυμα! Μορφαζει, ανοιγει την πορτα του αυτοκινήτου , με πεταει εξω και φευγει!! Εγω πεφτοντας, ετσι όπως είναι ο δρομος σε υψωμα και η παραλια απο κατω κατρακυλαω! Σταματαω, μαζευω τα πραγματα απο την τσαντα μου που εχουν σκορπίσει απο την παραλία και γελαω! Σκεφτομαι ότι τί συνεβη μόλις, εχω και το σοκ και την εικόνα της κατρακύλας, του ήλιου που ανετειλε, την θαλασσας που παφλαζε ήρεμα, την μεταλλικη γευση του αιματος στο στομα και λεω ότι ειμαι σε ταινια! Αφου ηρεμησα, αρχισα να ψαχνω να δω ότι ειμαι καλα! Χερια οκ, ποδια οκ, ρουχα οκ, αιματα μονο στο στομα λιγο και στα χερια απο τις νυχιες που του κατεβαζα, αρα οκ. Και σκεφτομαι: Και τωρα τι? Που παω στην μεση του πουθενα? Περπαταω και προσπαθω να ακουσω αμαξια. Βρισκω ενα δρομο, ασφαλτος, οκ λεω, παμε. Δεν περναει τιποτα. Ξαφνικα φασαρια, τρικυκλο, παππους, ντροπη, περπατημα. Βρισκω διχαλα, ακολουθω αριστερα! Ξαφνικα αλλος θορυβος, μηχανακι!Γυρναω, βλεπω συναδελφο παληκαρακι που πηγαινε δουλεια. Τον σταματαω και του λεω: παμε. Με κοιταει, δεν λεει λεξη, παμε. Φτανουμε.Του λεω: πες τους δεν μπορω να δουλεψω, θα ερθω μετα. Δωματιο, κοιμαμαι. Κατεβαζω Ρολλα, δεν θελω να σκεφτομαι, να θυμαμαι,μονο να κοιμηθω. 4 ωρες μετα. Ξυπναω, κοιτιέμαι στον καθρεφτη, τρομαζω. Μολωπες στον λαιμο με δαχτυλιες, μελανιες, αναμαλλιασμενη, ενα μπλε χαλι! Πλενω χερια, στομα, μαλλια και προσωπο, αλλαζω, βγαινω εξω! Και τους ψαχνω, εναν-εναν! Τα "φιλαρακια απο την δουλεια". Τα βρισκω να τρωνε πρωινο, ξεσπαω, αρχιζω να ρωταω γιατι με αφησαν εκει, ρωταω αν ξερουν τι εγινε μετα, τους δειχνω τι εγινε μετα και τους κοιταω. "Εχαριστω που σας γνωρισα πραγματικα", λεω και φευγω. Και μεσα σε όλα αυτα, με απολυουν κι ολας γιατι δεν πηγαγια δουλεια. Εμαθαν, με ξαναπηραν μετα. Εγινε σουσουρο, χαμος, το συζητουσαν μερες. Δεν τους ξαναμιλησα εκτος απο τα τυπικα, τα της δουλειας και αυτο γιατι εχεις να κανεις με κοσμο. Αυτη η ιστορια μου με λιγα λογια. Πως το ξεπερασα? Δεν ξερω. Ισως γιατι δεν ολοκληρωθηκε η κατασταση? Ισως γιατι απο την σουρα μου δεν θυμόμουν το πρόσωπό του ή το αμαξι του και ντρεπομαι? Μπορει. Ξερω ότι καποιοι θα πουν ότι τα ήθελε ο κ***ς μου, οτι δεν μπαινουμε στα ξενα αμαξια. Δεν ξερω γιατι, τοτε έτσι μου εκοψε, δεν περιμενα ότι θα μου τύχει αυτο εμενα. Οποιος εχει μια εμπειρια να βγει και να την πει. Να την βροντοφωναξει, για να μαθει ο κοσμος τι να αποφευγει, πως να καταδώσει τον δραστη. Ευχαριστω και συγνωμη.Για ολα...