Μέχρι να να συνέβη το περιστατικό, πίστευα ότι η 28η Οκτωβρίου ήταν απλά μια μέρα που δεν είχα μάθημα. Όπως και η 25η Μαρτίου. Αυτές ήταν οι μέρες που δεν θα χρειαζόταν να δικαιολογήσω τις απουσίες μου, δεν θα χρειαζόταν να ξυπνήσω να πάω σχολείο."Γιώργο, αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι πως για 12 συναπτά έτη απουσίαζες κι από την 27η Οκτωβρίου κι από την 24η Μαρτίου που συντελούνταν οι σχολικές γιορτές, όταν -εικάζω πάντα- ένα μίνιμουμ αναφοράς σε 2-3 σημαντικά ονόματα θα είχε παίξει. Για 12 πάλι συναπτά έτη ουδεμία αναφορά στο όνομα Χίτλερ έγινε αυθημερόν από οικογένεια, συγγενείς, φίλους και γνωστούς, ενώ ποτέ μέσα σε 102.528 ώρες δεν προέκυψε.Υποθέτω για τους ίδιους πάντα λόγους δεν άκουσες ποτέ το όνομα Άγιος Βασίλης και Χριστός.Δεν ξέρω αν θέλω να πιστέψω πως λες αλήθεια ή πως υποκρίνεσαι. Φοβάμαι πως το άρθρο του Βαγγέλη Μακρή περιγράφει μια γενιά ποδοσφαιριστών, τόσο παρελθοντική, όσο και σύγχρονη, αλλά η περίπτωση Κατίδη ξεφεύγει ακόμα κι από τα όσα θα ανέμενες από έναν ποδοσφαιριστή που λειτουργεί άμυαλα και με τα φράγκα ως καρότο.
Σχολιάζει ο/η