Είναι φανερό ότι το ελληνικό σχολείο παραμένει παγιδευμένο στην εθνικιστική μυθολογία του 19ου αιώνα, δηλαδή στους εθνικούς μύθους που νομιμοποιούν τη διεκδίκηση εδαφών και προετοιμάζουν τους επεκτατικούς πολέμους. Η έννοια της εθνικής ταυτότητας που καλλιεργούν τα περιεχόμενα των σχολικών βιβλίων βασίζεται στην απαξίωση των άλλων πολιτισμών και λαών, ιδιαίτερα των γειτονικών, ενώ δεν αναπτύσσεται μια κουλτούρα αποδοχής του διαφορετικού. Δεν είναι δυνατό να γεφυρωθεί ο εθνικισμός άλλων εποχών με τις δημοκρατικές απαιτήσεις της ένταξης των παιδιών μεταναστών στα σχολεία.Ακριβώς αυτή η διάσταση της εθνικοθρησκευτικής κατήχησης της εκπαίδευσης υπογραμμίζεται από τις μαθητικές παρελάσεις που είναι αντιπαιδαγωγικές από κάθε άποψη, καθώς προωθούν διακρίσεις, αγελισμό και ομοιομορφία, μιλιταρισμό και στρατιωτική ιεραρχία. Εξαιτίας αυτών άλλωστε των χαρακτηριστικών είναι περίπου αδιανόητες στις περισσότερες χώρες του κόσμου, όπου ακόμα και οι στρατιωτικές παρελάσεις αποτελούν κάτι μεταξύ σπάνιου φαινομένου και εικόνας από το παρελθόν.