Φυσικά και η μαντήλα βεβηλώνει την ιερότητα της παρέλασης... δηλαδή το ότι πηγαίνει στο σχολείο με τη μαντήλα δεν μας απασχολεί, διότι δεν υπάρχει τίποτα "ιερό" στην εκπαίδευση του ανθρώπου, εκεί που μορφώνεται και διαμορφώνεται, που γνωρίζει τον κόσμο και τους συνανθρώπους του... ποιο σχολείο, μωρέ... άσε να πούμε, με τα μπου...! Η παρέλαση είναι ιερή, εκεί θα φανούν οι σημαιοφόροι και οι παραστάτες, εκεί θα καμαρώσουμε τα παιδιά μας, εκεί θα σκάσει η γειτόνισσα που ο δικός μου μπήκε δίπλα στη σημαία και ο δικός της ο τάπας τελευταίος... εκεί θα τον δουν οι επίσημοι (οποία σκασίλα τους...) και θα τους δούμε κι εμείς και που ξέρεις μπορεί να γνωριστούμε και να ανοίξει και καμιά θεσούλα κάποια στιγμή για τον μικρό, δεν κατάλαβα, παραστάτης είναι... αυτή είναι η "ιερή" εθνική μας στιγμή, ανεξάρτητα αν περιμένουμε πώς και πώς να τελειώσει για να γλιτώσουμε από τα στραγάλια, να βγάλουμε τα παλιοπάπουτσα που μας έχουν πεθάνει, να πάμε για καφέ ή για ούζα... Και βεβαια η μαντηλα παραβιάζει το βασικό νόημα της παρέλασης, την ελευθερία... άλλωστε, αν δεν ασκήσεις στρατιωτικό βηματισμό υπό το παράγγελμα ενός χοντρού γυμναστή που βαριέται τη ζωή του, αλλά γκαρίζει σαν να απευθύνεται σε ουκαδες, πώς θα νιώσεις ελεύθερος... "τιμάς την ελευθερία" παρελαύνοντας... καμιά ελπίδα!!!