Όχι, η ζωή δεν είναι όπως την περιγράφει το άρθρο. Προσωπικά δεν ξέρω κανέναν που να εκφράζεται με αυτό τον τρόπο και μάλιστα δημόσια. Και ο διαχωρισμός για μένα δε γίνεται μεταξύ γνωστών και "άσημων" όπως λέει -ατυχώς πιστεύω- το άρθρο. Ο Χρονάς δεν εκτίθεται ως διάσημος, αλλά ως άνθρωπος που απευθύνεται σε ευρύ κοινό. Από τη στιγμή που γράφει δημόσια, δε μιλάμε πια για μια ελευθερία άποψης, αλλά για ένα public statement. Και εκεί ναι, έχω απαιτήσεις. Έχω την απαίτηση να είναι καλαίσθητο και να μη μου προκαλεί εμετό. Έχω την απαίτηση να έχει ένα επίπεδο και να μην εκφράζει την κατινιά που κρύβει μέσα του ο κάθε διάσημος. Γιατί δε μιλάει στον κολλητό του, απευθύνεται σε κοινό. Και όσο ψηλά είναι τα στάνταρ της έκδοσης που επιμελείται, άλλο τόσο πρέπει να είναι ψηλά τα στάνταρ του κοινού του. Το αντίθετο θα ήταν περίεργο. Δε δέχομαι ότι "οι απλοί, άσημοι, καθημερινοί άνθρωποι" βγάζουν τα κόμπλεξ τους στον κάθε Χρονά. Αντίθετα, βλέπω ένα κοινό που ενοχλείται από τη μικρότητα και την κακογουστιά και αντιδρά υγιώς σε αυτήν.Εξάλλου, έχουν υπάρξει και ένας Σεφέρης, ένας Ελύτης και τόσοι άλλοι. Κουβαλάει ένα βάρος η έκφραση "άνθρωπος του πνεύματος" που -επίσης ατυχώς- αποδίδει το άρθρο στο Χρονά.Και όσον αφορά την καθημερινότητα, αν ένας "άσημος και καθημερινός" άνθρωπος είχε μιλήσει έτσι σε μια παρέα για μια εξίσου "άσημη και καθημερινή" κοπέλα, το λιγότερο θα γινόταν γραφικός και θα τον απέφευγαν όλοι. Πιθανότατα να έτρωγε και ξύλο. Δε βλέπω λοιπόν το λόγο να μην είναι κατάπτυση και η συμπεριφορά του Χρονά, αφού το άρθρο ζητά ίδια μέτρα και σταθμά για όλους.