Και ρεαλιστικό το λες. Κοιτάξτε δε ζούμε στον Παράδεισο αλλά δε ζούμε και στην κόλαση. Κι ακριβώς επειδή δε ζούμε στον Παράδεισο αλλά σε μία ταξική κοινωνία και δεν το λέω με ιδεολογικό στόμφο - είναι πραγματικότητα - πρέπει να παραδεχτούμε ότι η κρίση έχει επηρεάσει σε διαφορετικό βαθμό, διαφορετικά κοινωνικά στρώματα. Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί συμπολίτες μας που υποφέρουν από την ύφεση όσο δε μπορεί να φανταστεί ίσως κανείς μας εδώ μέσα. Υπάρχουν ολόκληρες περιοχές, συνοικίες στις οποίες δεν διανοούμαστε καν να πατήσουμε, οπότε ας μην θεωρούμε την δική μας πραγματικότητα τη μόνη πραγματικότητα. Όσο εύκολο είναι να πούμε ότι τα ΠΑΝΤΑ γύρω καταρρέουν, άλλο τόσο εύκολο να πούμε ότι έλα μωρέ ποια κρίση, γεμάτες οι καφετέριες (με άνεργους; με τι κατανάλωση; όλες; τα εμπορικά την ίδια ώρα είναι άδεια ή κλείνουν). Εν ολίγοις - αν βγάλουμε έξω από το κάδρο τις εικόνες των μμε που είναι ολόκληρη συζήτηση - δύο διαμετρικά αντίθετες εικόνες για μία κατάσταση μπορεί να είναι εξίσου αληθινές. Οι τουρίστες θα δουν την καλή πλευρά της ιστορίας. Επιφανειακό μπορεί να είναι αλλά δεν είναι κάτι φτιαχτό. Η καλή εικόνα υπάρχει, δεν είναι στη φαντασία μας και δεν είναι επιτηδευμένη. Φυσικά αυτό θα δουν οι τουρίστες, χωρίς να χρειάζεται καν να τους το δείξουμε επί τούτου. Ας μιλήσω με απτό παράδειγμα. Μία γνωστή μου από άλλη χώρα βλέπει την εξαθλίωση στην Αθήνα από κοντά και όχι από τα ΜΜΕ. Τη βλέπει. Πολύ περισσότερο απ' ότι ίσως την βλέπουμε εμείς οι ίδιοι. Βλέπει όμως και την εικόνα του ανθρώπου που βγαίνει, πίνει καφέ, γελάει. Τη βλέπει. Η πραγματικότητα είναι πολύπλευρη.Και στην τελική ξέρετε λίγους φίλους σας που έχουν τα μύρια όσα προβλήματα και όταν βγαίνουν για καφέ μαζί σας γελάνε και χαίρονται; Αληθινά. Προφανώς δεν βγαίνουμε έξω με τους φίλους μας για να κλάψουμε. Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα υπάρχει βία, εκμετάλλευση, φτώχεια, ρατσισμός κλπ. αλλά υπάρχει και καλή διάθεση και αλληλεγγύη. Α και καλός καιρός! Και τέλος δεν είναι όλοι οι τουρίστες τόσο φοβικοί με τις απεργίες και τις διαδηλώσεις, οι οποίες ούτως ή άλλως αφορούν κυρίως τα πολύ μεγάλα αστικά κέντρα στα οποία η κρίση είναι πιο εμφανή που δεν αποτελούν εν τέλει τουριστικούς προορισμούς. Εν τέλει, αυτό που ΜΠΟΡΕΙ να μην βλέπουμε συνέχεια μπροστά μας (κρίση) δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει αλλά δεν σημαίνει ότι και αυτό που μπορεί να βλέπουμε ως "γιούχου" κατάσταση δεν υπάρχει.
