Καλημέρα. Χαίρομαι που διαφωνείτε. Ευκαιρία να ειπωθούν μερικά πράγματα. Η συνέντευξη είναι ένα «συμβόλαιο», σωστά; Μία συμφωνία ανάμεσα σε εμάς και τους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας, απέναντι μας, όπως θέλετε πείτε το. Επειδή, απευθύνετε την ερώτηση σε εμένα, θα σας απαντήσω «όχι». Ποτέ δεν δίνω προς… έγκριση το τελικό κείμενο. Θα σεβαστώ, όμως, την αγωνία ενός ανθρώπου για το τελικό αποτέλεσμα, ειδικά στο κομμάτι που αφορά την εικόνα του, την εικονογράφηση της συνέντευξης του. Προσωπικά, αποφεύγω αυτού του είδους τις… αγωνίες, τηρώντας το off the record και μην πιάνοντας "ψιλοκουβέντα" με τις δημόσιες σχέσεις και τα γραφεία Τύπου του καθενός. Το «συμβόλαιο» είναι «συμβόλαιο» και τα νάζια – νάζια. Αλλά σε κάποιες περιπτώσεις εντύπων που το «τσούζουν» λιγάκι – στο εξώφυλλο, στους τίτλους, γενικώς – ε, δεν μπορώ να μη συναισθανθώ το άγχος. Για το άλλο, περί της υποτίμησης – ακόμη και της λογοκρισίας, ας μη φοβηθούμε τη λέξη – συμφωνώ απολύτως μαζί σας. Αλλά όλα ρέουν αναλόγως τον άνθρωπο και λυπάμαι που το λέω, και αναλόγως τις προθέσεις του εντύπου.