H προτεσταντική ηθική είναι ηθική του καπιταλισμού, επειδή αυτός αναπτύχθηκε και φύτρωσε σε συγκεκριμένο περιβάλλον. Σε άλλα μέρη ο καπιταλισμός, ειδικά ο πιο ανεπτυγμένος, φυτεύτηκε με το ζόρι, και σε πολλά δεν ταίριαξε ποτέ.Άλλο εκμετάλλευση, μισθωτή εργασία και τράπεζες, που σήμερα παίζουν παντού, και άλλο και το γενικευμένο πνεύμα του προτεσταντισμού, η εργασιακή ηθική κλπ. Τα πρώτα πολλές φορές επιβάλλονται και από ανάγκη, χωρίς να σημαίνει ότι συμβαδίζουν με την κουλτούρα του λαού που τα έχει.Από εκεί και φαινόμενα όπως της Ιταλίας, Ισπανίας, Πορτογαλλίας, Ιρλανδίας, κλπ, που ως μη προτεσταντικής κουλτούρας δεν προχώρησαν ποτέ στην εμπροσθοφυλακή του καπιταλισμού. Το ίδιο και η Ανατολική Ευρώπη, η Λατινική Αμερική, κλπ.Η Ιαπωνία που μοιάζει να πέτυχε καλύτερα να γίνει Δύση, στην πραγματικότητα έχει πολύ ιδιόρρυθμες οικονομικές δομές, οι πολυεθνικές της είναι σαν φεουδαρχικά βασίλεια, και οι εργαζόμενοι πεθαίνουν στην δουλειά με τρόπο που δεν θα έκαναν ούτε στις ΗΠΑ, και με άλλο πνεύμα αφοσίωσης κλπ και όχι ατομικής επιτυχίας.Βέβαια λίγο πολύ όλες οι χώρες αλλοιώνονται από το καπιταλιστικό πνεύμα, αλλά ανάμεσα στο λίγο και το πολύ υπάρχουν μεγάλες διαφορές.Στη Συρία είχαν "καπιταλισμό" λιγότερο και από όσο είχαμε εδώ. Το ότι ανάμεσα στους πρόσφυγες είναι οι πιο εύποροι δεν το αλλάζει αυτό. Άλλο πλούτος και εκμετάλλευση γενικά, άλλο καπιταλισμός συγκεκριμένα. Εκμεταλλευτής και πλούσιος ήταν και ο κάθε φαραώ και η ανώτερη τάξη του. Αλλά δεν ήταν με τον τρόπο του υποκειμένου της καπιταλιστικής κοινωνίας, με την συγκεκριμένη ηθική, θέαση των πραγμάτων κλπ. Ούτε οι Σύριοι ήταν, ούτε στην Ζιμπάουε είναι.