#3 Έχει δίκιο η Λένα ότι για την αξιολόγηση της κατάστασης έχει σημασία η δυναμική της σχέσης σας πριν τη γέννα.Ας πούμε απλώς κάτι γενικό: Πρώτον, είναι και πολύ σύνηθες, και πολύ φυσιολογικό να έχεις πολύ μειωμένη ερωτική διάθεση. Το λες και μόνη σου, υπάρχουν θέματα ορμονικά, ψυχολογικά και φυσικά εξωτερικοί παράγοντες, δηλ. κούραση και συνεχής έννοια για ένα μωρό (παράλληλα με ένα νήπιο).Το ότι άλλες γυναίκες μπορεί να μη νιώθουν έτσι δεν σημαίνει κάτι. Άλλες γυναίκες πχ. έχουν εύκολη γέννα και άλλες δύσκολη, αλλά δεν είναι κατώτερες κάποιες.Ο άντρας σου επίσης δεν είναι παράλογο να έχει ερωτική επιθυμία, και ας πούμε ότι, αφού επιβαρύνεται κι αυτός από την κούραση της ανατροφής (θέλω να ελπίζω) δικαιολογείται να έχει τα ξεσπάσματά του, όπως κάθε άνθρωπος.Αλλά η συστηματική καταφυγή σε φωνές και ειρωνίες δεν δικαιολογείται, ακριβώς επειδή - όπως είπα - η κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι δεν είναι παράλογη. Θα περίμενε κανείς περισσότερη κατανόηση, αντί για ειρωνία με βαριές εκφράσεις (δεν είσαι πραγματική γυναίκα) και έμμεσες απειλές (δεν ξέρεις να κρατήσεις έναν άνδρα).Στη φάση που είστε, το βασικό που πρέπει να κάνεις για να "κρατήσεις" τον σύντροφό σου είναι να τον νοιάζεσαι και να τον σέβεσαι, και να κάνει κι αυτός το ίδιο. Αν εκείνος είχε ένα χρόνιο πρόβλημα υγείας και αποσυρόταν προσωρινά από τα συζυγικά καθήκοντα, εσύ θα του έλεγες ότι δεν είναι άντρας και δεν ξέρει να κρατήσει μια γυναίκα;Νομίζω η προτροπή για αναζήτηση συμβούλου γάμου είναι η πιο χειροπιαστή λύση, προσώρας.