Μεγαλωσα κοντα σε Πανεπιστημιοπουλη Ζωγραφου -Ιλισια , λογω ασυλου οι χρηστες και οι μικροεμποροι ειχαν φτιαξει τον μικρο παραδεισο τους εκει .. Συριγγες καρφωμενες στα δεντρα και εμεις παιδια που βλεπαμε ανθρωπους να χανονται καπου μεσα τους μακρια. Τοσοι ανθρωποι παρατημενοι και χαμενοι , ευαισθητοι ανθρωποι οπως Ο Μ που ειχε δυο παιδακια και ειχε κανει cut απο την ηρωινη και προσπαθουσε να δουλεψει κηπουρος στο Δημο. Εξαιτιας του και λογω της αγαπης που ειχε μεσα του αυτος ο ανθρωπος εμαθα να αγαπω τα φυτα. Μας εβαζε στη σειρα ολη τη πιτσιρικαρια και μας μαθαινε τα παντα για τα φυτα, οχι σαν τους μπαμπογερους που μας κυνηγουσαν γιατι τα ακουμπουσαμε.. Τον εδιωξαν απο τη πολυκατοικια οταν επεσε παλι στα σκληρα , δεν τον συγχωρεσα τον πατερα μου για αυτο αλλα και ολους οσους ζουσαν τοτε μεσα εκει.. Ελεγαν οτι εχουν παιδια και δεν πρεπει να βλεπουν τον Μ ετσι οπως ειναι, φοβοντουσαν μην κολλησουμε κατι και αλλες μαλακιες.. Μετα απο πολλα χρονια ειδα τη γυναικα του και εμαθα οτι πεθανε ο Μ . ντραπηκα που της μιλησα ντραπηκα για ολους μας. Αλλα ειδικα για οσους ζουσαν στο ιδιο κτηριο με εμενα τοτε.. Απο οτι ειδα και ειδα πολλα τετοια παιδια ειναι οι πιο ευαισθητοι ανθρωποι που μπορει να γνωρισει καποιος πολυ ρομαντικοι και δυστυχως ανικανοι να προσαρμοστουν στον σκατοκοσμο που ζουμε.. Γι αυτο επιλεγουν να ξεφυγουν. Ελπιζω τωρα πια σημερα τα μυαλα να αλλαξουν και τα πρεζακια οπως τα λενε να γινουν στα ματια ολων μας ανθρωποι ..Ειναι κανονικοι πιο ευαισθητοι απο τον μεσο ορο ανθρωποι τιποτα αλλο...