Ολες οι εκφάνσεις της γλώσσας -ακόμα κι αυτές που δεν θα χρησιμοποιούσα ποτέ μου για κανέναν λόγο- είναι καλό να καταγράφονται.Αποτελούν μια εντυπωσιακή ένδειξη του πλούτου, της κινητικότητας, της ζωντάνιας (ή μη), της δημιουργικότητας και της πρωτοτυπίας (ή του ανέμπνευστου) μιας γλώσσας, των κοινωνικών διεργασιών, ορισμένων κοινωνικών ομάδων, κλπ.Επίσης, μπορούν να αποτελέσουν ένα πολύτιμο εργαλείο για τον γλωσσολόγο, τον φιλόλογο, τον μεταφραστή, τον κοινωνιολόγο, κλπ, αλλά και για έναν απαιτητικό αναγνώστη λογοτεχνίας. Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πολλές λέξεις και εκφράσεις της καθομιλουμένης σήμερα αποτελούν απλά λέξεις της αργκό που απλά καθιερώθηκαν και χρησιμοποιούνται πλέον από όλους. Στην Γαλλία όπου υπάρχει ιδιαίτερα ανεπτυγμένη λεξικογραφία και μια αρκετά σημαντική μερίδα του κοινού ασχολείται με αυτά τα ζητήματα, τα δύο μεγάλα λεξικά της χώρας (Robert, Larousse) ανανεώνονται κάθε χρόνο, ενσωματώνοντας κάθε χρόνο 3-4 εκατοντάδες νέων λέξεων. Πρόκειται συνήθως για τεχνικούς όρους και για όρους της αργκό που κρίνονται πλέον αρκετά διαδεδομένοι. μάλιστα, οι εφημερίδες αφιερώνουν κάθε χρόνο αρκετά άρθρα στους πλέον πρωτότυπους ή πιασάρικους νεολογισμούς.