Επειδή με αναφέρετε στο άρθρο σας, εμμέσως, θα ήθελα να τονίσω πως παρ' ό,τι εδώ και πολλές ημέρες υπάρχει η εντύπωση που αποκόμισα απ' το ντοκιμαντέρ (ότι καρφάκι δεν του κάηκε του Τσίπρα για τον ξυλοδαρμό μιας γυναίκας, κι ότι αυτό που σχολίασε μετά τα γέλια του ήταν ότι αυτή έκανε κίνηση πρώτη - το θύμα χύμηξε και προκάλεσε τον θύτη δηλαδή) ο κύριος Τσίπρας δεν έκανε και πολλά για να ξεκαθαρίσει τη θέση του. Οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ δήλωσαν (ασαφώς) ότι η Κανέλλη έχει άδικο, αλλά κανείς δεν προσπάθησε να μας εξηγήσει ή πείσει γιατί δεν καταλάβαμε σωστά, σχεδόν όλοι όσοι είδαμε το ντοκιμαντέρ στην πρώτη προβολή του. Προσωπικά, στο άρθρο μου, άφησα ορθάνοιχτη την πόρτα για δική μου παρανόηση: Πρότεινα διάφορες δικαιολογίες, όπως ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αντέδρασε έτσι λόγω αμηχανίας, σοκ, ή οτιδήποτε άλλο. Ο κύριος Τσίπρας όμως δεν έδωσε τη δική του εναλλακτική εξήγηση - την μόνη εξήγηση που μετράει. (Κάποιοι λένε για να μαζέψει ψήφους από απογοητευμένους ψηφοφόρους της Χ.Α.). Αν εξηγούσε κατευθείαν γιατι παρανοήσαμε και έκοβε μαχαίρι τη συζήτηση, υποστηρίζοντας τη γενναία πράξη της Λιάνας Κανέλλη, οι δημοσιογράφοι που δεν είχαν δει το φιλμ και οι μονταζιέρες δεν θα χρειαζόταν να πιάσουν δουλειά. Μια δημόσια δήλωση ότι πχ. "Θαυμάζω τη γενναιότητα της Κανέλλη που τα έβαλε με το 'Κτήνος' για να υπερασπιστεί τη βουλευτή του κόμματός μου, και η αντίδρασή μου περί μουνταρίσματος αυτό ακριβώς εννοούσε" θα είχε λύσει κατευθείαν το θέμα!Και τότε θα γινόταν ήρωας και ο ίδιος, και όλοι θα έμεναν ευχαριστημένοι (εκτός απ' τους Χρυσαυγίτες). Όχι; ΥΓ1. Δεν μπορώ να χωνέψω ότι κάποιοι επιτέθηκαν "στα ντοκιμαντέρ" όπως γράφετε, ή έστω στο συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ, που είναι εξαιρετικό, ισορροπημένο και αντικειμενικότατο - και μπράβο στους σκηνοθέτες του.Είναι πραγματικά ενδιαφέρον, παρ' ό,τι δεν είναι ακριβώς το πρώτο του είδους του: Πέρσι είδαμε στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης ένα ακόμα πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ, που ακολουθούσε πολιτικούς στην καμπάνια τους για τις εκλογές. (Θυμάμαι τον Ραγκούση, τη Δούρου, τον Παναγιώταρο κι έναν κάπως αστείο Νεοδημοκράτη, γιο επίσης νεοδημοκράτη πολιτικού που δεν γνώριζα). Ελπίζω ότι θα συνεχίσουν να γυρίζονται τέτοια ντοκιμαντέρ, και πως θα βλέπουμε το ειλικρινές πρόσωπο των πολιτικών (αλλά και ντοκιμαντέρ μνήμης όπως το εξαιρετικό, δικό σας στο οποίο μιλούσατε και με τα παιδιά του Λυκείου Διστόμου, που είδα πέρσι, επίσης στο Φεστιβάλ). ΥΓ2. Αν όντως ειρωνεύτηκαν κάποιοι τον Τσίπρα επειδή είπε "μανάρι μου" στο τηλέφωνο τη Ρένα Δούρου (που, ειρήσθω εν παρόδω δεν έχω κρύψει ότι είναι η μεγάλη μου συμπάθεια στον ΣΥΡΙΖΑ) είναι απλώς ανόητοι και ψευδοσεμνότυφοι.
