Καλημέρα σας.Θα ζητήσω προκαταβολικά συγγνώμη για το μέγεθος του σχολίου μου. Είναι ένα κείμενο που έγραψα και ανήρτησα στη σελίδα μου στο Facebook με αφορμή το άρθρο σας. Δεν ξέρω αν απαντάτε στα σχόλια των αναγνωστών σας, ελπίζω τουλάχιστον να τα διαβάζετε. Ζητώ συγγνώμη αν νιώσετε προσβεβλημένος από ο,τιδήποτε στο άρθρο, δεν είχα επ' ουδενί τέτοια πρόθεση. Σας ευχαριστώ."Λοιπόν..."Κι όμως! Αν και αναγκαίες συνθήκες για την άνοδο του ναζισμού, οι πολιτικές και οικονομικές διαστάσεις μιας μείζονος κρίσης δεν αρκούν για να παραδοθούν οι κοινωνίες στα ερπετά του ναζισμού. Για να συμβεί αυτό πρέπει να συντρέξει και κάτι άλλο, μια επιπλέον σκοτεινή δύναμη: ο ναζί που, όπως καλά γνωρίζω, κρύβω μέσα μου. (Χωρίς να είμαι μόνος, δυστυχώς...)"Αυτά γράφει ο κ. Γιάνης Βαρουφάκης σήμερα στη Lifo.Καταρχάς, αν και καταλαβαίνω το νόημα όλου του κειμένου του (το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ -> http://www.lifo.gr/mag/columns/5912), διαφωνώ με αρκετές διατυπώσεις που χρησιμοποιεί, ξεκινώντας από τη χρήση του όρου "ναζί".Δεν ξέρω γιατί χρησιμοποιεί αυτόν τον όρο. Για μένα η σωστή ορολογία είναι "φασίστας". Ναι, μπορεί για κάποιους να μην έχει διαφορά, αλλά για μένα πιστεύω ότι παίζει ρόλο. Ο ναζισμός ήταν κάτι συγκεκριμένο, κάτι απτό, μια ιδεολογία φασιστική και ρατσιστική, που σχετίστηκε και σχετίζεται ακόμα με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τα δεινά του. Ο φασισμός είναι μια έννοια γενικότερη, με μεγαλύτερο εύρος νοημάτων και σίγουρα πολύ πιο ύπουλη.Ο όρος "ναζί" δημιουργεί συνειρμούς πολλούς, ιδιαίτερα συναισθηματικά φορτισμένους για μια χώρα σαν την Ελλάδα που υπέφερε από τον ναζισμό. Επίσης δημιουργεί εικόνες. Στολές, χρώματα, συμπεριφορές. Ο όρος "φασίστας"? Τι συνειρμούς δημιουργεί? Πως μοιάζει ένας φασίστας? Πως συμπεριφέρεται? Πως ντύνεται?Εκεί ξεκινούν οι διαφωνίες μου με κάποια ακόμα πράγματα στο άρθρο του κ. Βαρουφάκη. Γράφει: "Τον νιώθω να αποκτά δύναμη και να με καταλαμβάνει εκ των έσω απροσδόκητα, σε όλα σχεδόν τα πεδία προσωπικής μου δράσης. Στον δρόμο, ως οδηγός, όταν νιώσω πως κάποιος άλλος οδηγός παραβίασε τα «δικαιώματά μου» ή, ακόμα χειρότερα, ως πεζός, όταν βλέπω παρκαρισμένο αυτοκίνητο σε πεζοδρόμιο και πρέπει να κατέβω στον δρόμο. Δεν είναι σπάνιο να με κατακλύσουν, ξάφνου, συναισθήματα μίσους, πλήρως δυσανάλογα με το «έγκλημα» του άλλου, αλλά από εκείνα τα συναισθήματα που δεν διαφέρουν (τουλάχιστον ποιοτικά) από εκείνα που νιώθει ο ναζί την ώρα που χτυπά ή μαχαιρώνει το θύμα του."Με βάση αυτά τα παραδείγματα, ο φασισμός είναι το αναίτιο και δυσανάλογο μίσος που προκύπτει όταν ο φασίστας που κρύβουμε μέσα μας κερδίζει έδαφος και εμείς χάνουμε τον έλεγχό του.Ε?Σωστά?Αυτός που θα παραβιάσει τα δικαιώματά μας στον δρόμο, αυτός που θα παρκάρει παράνομα στο πεζοδρόμιο, αυτός που αναίτια θα καταπατήσει τις ζωές μας με οποιοδήποτε τρόπο πως λέγεται?Είναι κατακριτέο να νευριάζουμε, έστω υπερβολικά, αλλά είναι θεμιτό να καταπατούμε τον διπλανό μας?Γράφει παρακάτω ο κ. Βαρουφάκης:"Τον νιώθω να ενεργοποιείται εκεί που δεν τον περιμένω. Σε κάποιες περιπτώσεις, χωρίς καν θυμό. Ψύχραιμα. Όπως, για παράδειγμα, τις στιγμές που αναλογίζομαι τις μελλοντικές σπουδές της εννιάχρονης κόρης μου και πώς μπορώ να της εξασφαλίσω κάποιο προβάδισμα, στέλνοντάς την σε καλύτερο γυμνάσιο από εκείνα στα οποία μπορούν να πάνε τα παιδιά των «άλλων», εφοδιάζοντάς την με γνώσεις και δεξιότητες που θα τη βοηθήσουν να αναδειχθεί στην κοινωνική ζούγκλα που οικοδομεί η γενιά μου για τη γενιά της. Συνήθως ηρεμώ με τη σκέψη ότι πρόκειται για μια φυσιολογική έκφανση πατρικής αγάπης. Υποκρίνομαι όμως. Αν και πράγματι υπάρχει πολλή αγάπη σε αυτά τα πατρικά σχέδια, υπάρχει και κάτι άλλο, πιο ύπουλο, καθόλου ανθρωπιστικό: η προτεραιότητα που δίνουν όλα τα ζώα στα δικά τους γονίδια, τα οποία πασχίζουν να «πολλαπλασιάσουν» και να διαδώσουν εις βάρος των γονιδίων των άλλων."Δεν θέλω να πληγώσω τον κ. Βαρουφάκη αλλά αυτά τα σκοτεινά και μη ανθρωπιστικά ένστικτα για τα οποία μιλάει έχουν ήδη ενεργοποιηθεί μέσα του και έχουν βρει τον τρόπο να κάνουν την υπόστασή τους πραγματικότητα. Ο κ. Βαρουφάκης έχει μια κόρη. Έχει ήδη βρει τον τρόπο να διαιωνίσει τα γονίδιά του. Και για μένα δεν θα έπρεπε να αισθάνεται καθόλου άσχημα. Αυτό λέγεται επιβίωση. Και οι άνθρωποι το κάνουν χιλιάδες χρόνια. Η φύση το κάνει εκατομμύρια.Κλείνοντας, να ξαναπώ πως συμφωνώ με τον κ. Βαρουφάκη στη γενική θεώρηση του άρθρου του. Διαφωνώ με κάποιες διατυπώσεις του, οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν σε κάποιους ερωτήματα. Και αν γράφω αυτά που γράφω τώρα είναι γιατί πιστεύω ότι ο φασισμός είναι τόσο επικίνδυνος που δεν πρέπει να μένει τίποτα σχετικό με αυτόν στο σκκοτάδι. Ειδικά μέσα μας."
