“... λύσεις που χρησιμοποιούν την αγορά ως εργαλείο μείωσης της αναποτελεσματικότητας και κατάργησης των κρατικιστικών μηχανισμών διανομής των κοινωνικών αγαθών, …” με λίγα λόγια έχουμε να διαλέξουμε μεταξύ του μοντέλου του κράτους π.χ. τυροκόμου (Δωδώνη), ή bookie (ΟΠΑΠ), ή των δανείων της Αγροτικής που το μόνο που χρηματοδότησαν ποτέ ήταν τα μπουρδέλα και τα σκυλάδικα του κάμπου, το κράτος όπου χαιρετίζεται σαν μεγάλη μεταρρύθμιση το γεγονός ότι αντί για 30 άδειες για να ανοίξεις καθαριστήριο τώρα χρειάζονται μόνο 25 (για κομμωτήριο ούτε κουβέντα, θες τουλάχιστον μπάρμπα απ’ την Κορώνη) από τη μια, και από την άλλη του άκρατου φιλελευθερισμού (αμερικανικού τύπου). Εκτός από την ΑΣΟΕΕ για τους “πολλούς” και το Harvard για τους “λίγους” υπάρχουν και τα δημόσια Οξφόρδη, Σορβόννη, Μπολόνια (ακόμη και σήμερα τα λεξικά τους τής ελληνικής θεωρούνται πιο έγκυρα από τα δικά μας - το λεξικό της Ακαδημίας βούλιαξε κάπου μεταξύ “Δ” και “Ε”).Καλή η προσπάθεια του άρθρου ν’ ανοίξει ένας κάποιος διάλογος αλλά σ’ αυτή τη χώρα, όπως είπε κι ο Περάκης (δια στόματος Πουλικάκου), “αν δεν έχεις να πεις τίποτα για μισθούς, συντάξεις, νοίκια και κόμιστρα, καλύτερα μην πεις τίποτα”.