Έχουμε καταλάβει ποιά είναι και πως έχει κατάσταση; Μήπως δεν θέλουμε να δούμε την πραγματικότητα; Μήπως μπερδέψαμε για τα καλά την λογική με το παράλογο, τη νόηση με την παρανόηση; Τη συνείδηση με την τρέλα; Πεισθήκαμε πως όταν ακούμε τη φωνούλα της συνείδησης μας αυτό είναι λάθος, πως τότε ίσως και να έχουμε... τρελαθεί.Η συνείδηση είναι που μας συμβουλεύει και υποδεικνύει το σωστό, το αληθινό. Αξιοπρεπές για εμάς και για τους γύρω μας.Μπερδεμένοι και θολωμένοι, ενοχικοί προς κάθε άρνηση μας, ευκολόπιστοι μέσα σε νομότυπες κοινωνίες από νομότυπους κανονισμούς, νομότυπες λειτουργίες και διαδικασίες κάθε μορφής που μεταλλάχτηκαν χάνοντας το πραγματικό τους νόημα και σκοπό, δηλαδή τη προστασία της αξιοπρέπειας και του αυτοσεβασμού, προσπαθούμε συνεχίζοντας με τους ίδιους τρόπους σκέψης-πράξης που μας έφεραν στη παρούσα-σημερινή κατάσταση να κάνουμε τι; Να πράξουμε τι; ΝΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟΥΜΕ! Να προσαρμοστούμε σε τι; Σε όλο αυτό που μας αρρωσταίνει; Αυτό περιγράφω στο αρχικό μου σχόλιο. Προσπαθείτε να προσαρμοστείτε εκ του ασφαλούς και όχι να αλλάξετε, να ανατρέψετε , να εμπνεύσετε. Αυτό και αν λέγεται ΜΙΖΕΡΙΑ. Το περιτύλιγμα αλλάζει μόνο. Είναι προτιμότερο να κλάψεις από πίκρα για κάτι που έχασες και από χαρά για το καινούργιο που έρχεται, παρά να χαζογελάς συμβιβασμένος με αυτό που σε πληγώνει.