Το πάθος χιλιάδες φορές το ρούφηξα με πάθος κι ηδονη. Γιατί είναι πολύ μεγάλο δώρο στον αναγνώστη η προσφορά ενός μαγικού κόσμου σε συνδυσαμό με μία μεγαλειώδη γραφή.... Τέλος πάντων, το καλοκαίρι του '10, δεν θέλησα να τελειώσω το βιβλίο (γιατί δεν ήθελα να φύγει από τα χέρια μου αυτός ο ονειρικός/εφιαλτικός κόσμος της ΖΖ) και έτσι περίπου στην σελίδα 560 το άφησα. Με τρομερό μαζοχισμό συνέχισα να διαβάζω μόνο 2-3 σελίδες την φορά, κι όχι κάθε μέρα εννοείται (γιατι θα τελείωνε είπαμε) και τελικά αφού πήγε κι ήρθε σαν ταξιδιωτικός μου σύντροφος στα πέρατα της γης όπου ταξίδευα λόγω δουλειάς, το άφησα στην άκρη για να το ρουφήξω όλο μαζί σε άλλο χρόνο, πιό πρόσφορο. Κι ήρθε το καλοκαίρι του 12... Και με πόση χαρά ανακάλυψα ότι τους μισούς χαρακτήρες τους είχα ξεχάσει! Κι έτσι τώρα, σαν έτοιμη πάλι από καιρό, νομίζω ότι ήρθε πάλι το πλήρωμα του χρόνου να καταδυθώ στο Ζατέλειο σύμπαν πάλι από την αρχή.... Κι όσο σκέφτομαι ότι σε 2-3 χρόνια θα έρθει το 3ο μέρος της τριλογίας, στεναχωριέμαι από τώρα..... Γιατί ύστερα, τι....?