Οι κυπριακές τράπεζες έμειναν εκτεθειμένες επειδή ξανοίχτηκαν στην ελληνική αγορά και... κουρεύτηκαν. Αυτή είναι η πρώτη ζημιά (κάπου 10 δις, λέει ο Φιλελεύθερος και συμφωνούν και οι υπόλοιπες εφημερίδες και ανεπίσημα η Pimco). Το Μαρί κόστισε πολύ λιγότερο σε χρήμα (κάπου 400 εκατομ δολ, λέει η Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου). Εδώ το μέγα κόστος ήταν ηθικό: πήγανε άδικα τόσα νέα παιδιά και αποδείχτηκε ότι η γραφειοκρατία (δημόσια διοίκηση, υπουργεία εσωτερικών, εξετωρικών, Άμυνας, Πρόδεδρος και συνεργάτες του κοκ) είναι εντελώς ανίκανη λόγα αδιαφορίας και ευθυνοφοβίας: ο κάττος τα ρίχνει στην κάττα, η κάττα στα καττούθκια... Η μεγάλη ζημιά για την κυπριακή οικονομία είναι οι... Εγγλέζοι που έπαψαν σταδιακά (από το 2008) να επενδύουν (αγοράζουν) κυπριακά ακίνητα. Από τις 12 χιλιάδες πωλήσεις ακίνήτων ετησίως, το δημόσιο, μέσω του Κτηματολογίου (φορολογία απο τις μεταβιβάσεις) εισέπραττε 1,5 δισ ευρώ. Αυτά το έσοδο (εισαγόμενο συνάλλαγμα) τώρα σχεδόν μηδενίστηκε (τα ρωσικά και τα κινέζικα φραγκοδίφραγκα δεν λενε τίποτα). Όμως η κυπριακή οικονομία το είχε λογαριάσει ως πάγιο... έσοδο και είχε δημιουργήσει αντίστοιχες θέσεις και έξοδα. Αυτό είναι το ετήσιο Έλλειμμα, κάπου 1,5 δις. Το άλλο, όπως είπαμε, είναι τα 10 και κάτι δις που χρειάζονται για την αναζωογόνηση των τραπεζών, που υποτίθεται θα δοθουν μετά την επίσημη έκθεση της Pimco και πριν τις Προερδικές του 2013 (για το μνημόνιο πρόκειται). Το ΑΕΠ της Κύπρου είναι κάπου 18-20 δις (ή μάλλον, ήταν...) Το χρέος της Κύπρου είναι από 110% έως 140 ή και 160%, λενε. Θα εξαρτηθεί από το πού θα κατασταλάξει το... Μνημόνιο Ο προυπολογισμός ήταν επτά δις. (Το 2007 ήταν πλεονασματικός κατά 30 εκατομμύρια - μετά πήραμε τον κατήφορο...) Η Κύπρος που ξέραμε δεν υπάρχει πια. (Ένα αστέρι πέφτει, πέφτει...) Αλίμονο στους νέους που θα πρέπει να φάνε ο ένας τον άλλον για να βρούνε μια αξιοπρεπή δουλειά. Αλίμονο και στους αναπήρους και στα παιδιά με ειδικές ανάγκες και στους γονείς τους... Εμάς μας κόψανε το ετήσιο επίδομα του παιδιού και τα φάρμακα που φέρναμε από την Αμερική. Φέτος αυτά μας κοστίσανε 20 χιλιάδες ευρώ. Ο μισθός της Αντιγόνης ήταν 3300 (αυτά πηγαίνανε στα χρέη που έχουμε κάνει για το παιδί τόσα χρόνια στα νοσοκομεία των ΗΠΑ). Πέρσι της κοψανε 300 ευρώ και τώρα θα της κόψουνε άλλα τετρακόσια (για του χρόνου, δεν ξέρω) κι εγώ θα πρέπει να βρω μια μηχανή να φτιάχνει ευρώ για να καλύψω όχι μόνο τα ελλείμματά μας αλλά και τα χρήματα που χρειάζονται για τη νοσηλεία και τα φάρμακα του παιδιού που μας κόψανε. Οι άρρωστοι και καρκινοπαθείς με τις αρκιβές θεραπείες, θα πάνε πριν την ώρα τους. Εδώ δεν θα έχουμε αυτοκτονίες. Απλώς οι άνθρωποι θα αφήνονται να σβήνουνε αβοηθητοι, όπως θα πέθαινε και το δικό μας παιδί, αν δεν είχαμε τη δυνατότητα να φέρνουμε (πάντα δανειζόμενοι - ως πότε...) φάρμακα απ΄ έξω. Για την ώρα σε πεδικλώνουνε τα ξαμόλυτα κατοικίδια. Κάτι γλυκύτατα σκυλάκια που είναι να τα κλαις... (Θα μου πείτε, τώρα, εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν...)Κατά τα άλλα, αλληλεγγύη, σου λένε! Μα ποια αλληλεγγύη; "Εδώ διαβαίνουν και θερίζουν // χιλιάδες άρματα δρεπανηφόρα..." αφού ο "καθένας χωριστά ονειρεύεται και δεν ακούει το βραχνά των άλλων"... Εις θάνατον οι ανήμποροι! Και για το χάλι μας, δεν φταίνει κανένα μνημόνιο. Τα μνημόνια τα... φτιάξαμε, από χρόνια, εμείς οι ίδιοι, με τα χέρια της απρονοησία μας... Με αισιοδοξία, Κάπα