#7. Γεια σου και απο μενα. Δε ζω τόσο άσχημες καταστάσεις αλλα έχω ζήσει παρόμοιες. έχω έναν ετεροθαλή αδερφό που πίστευε ότι ποτέ δε τον αγαπούσαμε και όποτε δεν ήταν καλά και βοηθούσε και το αλκοόλ, έσπαγε ο,τι έβρισκε, τράκαρε, έβριζε κλπ κλπ.. Πήγαμε οι γονείς μου και εγώ σε ψυχολόγο και μας είπε ο,τι είπε και η Αμπα. Ο καθένας είναι υπέυθυνος για τον εαυτό του. Θα μου πεις ειναι αδερφος σου και στους γονεις, παιδι τους. Καναμε προσπαθειες, ο ψυχολογος μας ειπε να του λεμε οχι, να λεμε αυτο που νιωθουμε.. "αν το ξανακανεις, η πορτα θα ειναι κλειδωμενη" και να ειναι. Να μη μεσολαβουμε αν τρακαρει ας πουμε και θελει βοηθεια με αστυνομιες κλπ.. να τον κανουμε να αναλαβει τις ευθυνες του. Η μητερα μου του ειπε οτι αν δε παει σε ψυχολογο, εχει φυγει απο το σπιτι. Και ετσι εγινε. Ειναι πολυ καλυτερα τωρα, βεβαια δε δουλευει(καλοπεραση και τεμπελια οπως ειπες) αλλα δε μας αφορα. Μας νοιαζει που ειναι ολα ηρεμα. Το αν δε βρισκει δουλεια, οπως ειπε και ο ψυχολογος, ειναι δικο του θεμα. θελει να ζει μια ζωη με το επιδομα του ΟΑΕΔ?ας ζει. Και κατι τελευταιο που μου ειπε ο ψυχολογος"Οταν πεφτει το αεροπλανο, δενεις πρωτα τη δικη σου ζωνη και μετα του διπλα" Παρε τηλεφωνο στη γραμμη υποστηριξης, πεισε εστω τη μητερα σου ή τον πατερα σου να επισκεφτειτε εναν γιατρο και σου ευχομαι ολοψυχα καλη τυχη. Ξερω πολυ καλα τι ειναι να μη θελεις να γυριζεις σπιτι σου.. ζητα βοηθεια! Φιλικα.