Φαντάζομαι όλες τις μανταμσουσουδες την επόμενη μέρα " βανδαλισαν το Πολυτεχνείο","μα είναι εικόνα του κέντρου αυτή;" κλπ κλπ.. Βέβαια δεν λέω πως είναι το ίδιο ή εξέγερση με αυτά που κάνουν εκατό άτομα κάθε χρόνο,που τα συγκεκριμένα ανάθεμα και αν έχουν συγκεκριμένα αιτήματα πέρα από το να τις παίξουν με τους μπάτσους για να ξεχαρμανιάσουν(ανάμεσα τους και πολλοί ασφαλίτες),νομίζοντας πως έτσι κάνουν πιο αισθητή την παρουσία τους και διεκδικούν- ό,τι νομίζει ο καθένας από δαυτους πως διεκδικούν- αποτελεσματικότερα από τον υπόλοιπο κόσμο που διαδηλώνει εκεινη την μέρα. Αλλά αυτή ή εμμονικη προσήλωση στο φαίνεσθαι κάνει την πλειοψηφία να χάνει το δάσος. Ας μην ξεχνάμε πως ή κατάληψη του ΕΜΠ δεν ήταν ή μόνη.Είχαν προηγηθεί και άλλες στην Αθήνα και σε άλλα αστικά κέντρα. Οι οποίες δεν βρήκαν τους καταληψίες με την παρκετίνη και το αζαξ στο χέρι. Μία ζωή από το σχολείο θυμάμαι το "προκλήθηκαν ζημιές" . Βέβαια για τα προβλήματα στο σχολείο που υπήρχαν (και ξεπερνούσαν κατά πολύ το αν έσπασε μία καρέκλα κατά την κατάληψη ),σιγή ιχθύος οι "κατήγοροι".