Πάντως παιδιά είναι πάρα πολύ ζορικο πράγμα.. Μου φαίνεται εως και ανίκητο... και ακούω άλλους να λένε για βαριές αρρώστιες κλπ.. , αλλά εδώ μιλάμε πολεμάς την άβυσσο την ίδια.. Θεωρώ ότι όσοι έχουν βγει από αυτό, όχι αλώβητοι αλλά έστω με μικρά κουσούρια είναι για μετάλλιο πολέμου τουλαχιστον! Και δεν ξέρεις και τι να κάνεις, να πάρεις φάρμακα με όλες τις παρενέργειες που αυτά έχουν ή να το πολέμήσεις με ψυχοθεραπεία και κάνα αγχολυτικό που και που; Γιατί έχει άλλη αξία να το πελεμήσεις αν γίνεται χωρίς πολύ φαρμακευτική βοήθεια θεωρώ γιατί δεν είναι κάποιος ιος που σε μόλυνε και θες να τον αναχαιτίσεις ας πούμε!!! Από την άλλη αν είναι να υποφέρει κανείς φυσικά πρέπει να βοηθηθεί δεν το συζητώ! Δεν ξέρω και εγώ τι να πω.. Διαβάζω για άτομα που το πέρασαν χωρίς τίποτα, άλλοι που χρόνια πολεμάνε... αυτό είναι το χειρότερο.. ότι κανείς δεν σου εγγυάται τίποτα... Λεέι ένα ρητό ότι για 2 πράγματα δεν πρέπει να ανησυχει κανείς , για αυτά που αλλάζουν και για αυτά που δεν αλλάζουν. Αυτό όμως δεν ξέρεις ούτε αν άλλάζει , ούτε αν δεν αλλάζει!!!!