Πριν 2-2μιση χρόνια, όταν ο Flash ήταν ακόμα στο Μαρούσι, στο συγκρότημα εταιρειών Κηφισίας και Πρεμετής (δεν ξέρω και μήπως είναι ακόμα εκεί) κάθε βδομάδα την έστηναν απ' έξω απολυμένοι και διαμαρτύρονταν για τα δεδουλευμένα. Την ιστορία δεν την είχα παρακολουθήσει κι από πολύ κοντά, οπότε δεν μπορώ να εκφέρω άποψη για του ποιος έφταιγε και πώς ακριβώς είχαν γίνει τα πράγματα, πάντως, απ' ό,τι είχα καταλάβει, είχαν αναμειχθεί απολυμένοι κάποιου εκδοτικού ομίλου με κάποιους (πρώην;) συνεργάτες του Λάλα και διαμαρτύρονταν από κοινού. Λέω "του Λάλα" γιατί φώναζαν συνθήματα κατά του: "Λάλα καθίκι, δώσε μας τα λεφτά που μας χρωστάς, 3 μήνες απλήρωτοι, Λάλα έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικε"... Μια μέρα την εποχή εκείνη, λοιπόν, φαίνεται είχε φτάσει κάποιου είδους κόμπος στο χτένι, οι διαμαρτυρίες ενάντια του Λάλα είχαν κορυφωθεί, ήταν καμιά 15αριά άτομα στο δρόμο απ' το πλάι του κτηρίου του σταθμού και είχαμε πάει στο τζάμι (στην εταιρεία που ήμουν) να δούμε τι γίνεται (ΟΚ ΟΚ... είμασταν τεμπέληδες και δε δουλεύαμε παρά μας ένοιαζε το κουτσομπολιό των δρόμων... ξέρω ξέρω... - προλαβαίνω τους φίλους του Λαλίδη) και είδαμε ν' ανοίγει η πόρτα του υπόγειου γκαράζ του κτηρίου που ήταν και ο Flash και να βγαίνει με φόρα ο Λάλας μ' ένα Smartάκι, να γκαζώνει και να παίρνει παραμάζωμα δύο εκ των διαμαρτυρόμενων. Ξαναλέω, δεν ξέρω ποιος είχε δίκιο ή άδικο, αν ο Λάλας όντως χρωστούσε δεδουλευμένα, αν του την είχαν πέσει αναρχικοί, αν κινδύνευε, αν παιζόταν πολιτικό παρασκήνιο κτλ. εκείνη την εποχή αλλά και μόνο το σκηνικό αυτό (καλά, προσωπικά δεν περίμενα αυτό για να κρίνω τι άνθρωπος είναι ο Λάλας) έδειξε, πιστεύω, σε όλους όσους ήταν αυτόπτεις μάρτυρες τι είναι ο τύπος. [...]