Πέρασα από τις συμπληγάδες του συνδρόμου επαγγελματικής εξουθένωσης (burn out). Επισκέφτηκα το νησί της κατάθλιψης. Ταξίδεψα με τη σχεδία του Prozac (Ladose) ακολουθώντας για αρκετό καιρό το φανάρι του ψυχοθεραπευτή. Όποιος δεν περάσει από αυτά τα μέρη δεν ξέρει τι σημαίνει ο πόλεμος με το τέρας της κατάθλιψης. Όποιος όμως περάσει και βγει (από εκεί δεν βγαίνεις νικητής απλώς βγαίνεις) βλέπει τον κόσμο πολύ διαφορετικό, καταλαβαίνει την αξία της ζωής και το νόημα του θανάτου, την υποκρισία των θρησκειών που προσπάθησαν να σε χώσουν πιο βαθειά, την ασχετοσύνη των πολλών και την ελεημοσύνη των λίγων, συχνά σιωπηλών, πάντα υπομονετικών, αγαπημένων συντρόφων.Καλές γιορτές με όμορφα αισθήματα σε όλους!