Όλοι γνωρίζουν ποιός είναι ο Ψινάκης και πώς μιλάει. Δεν υποκρίνεται, δεν άλλαξε κι ούτε πρόκειται. Όλοι γνωρίζουμε ότι ε ξ ε λ έ γ η κι ότι, αν μη τι άλλο, δουλεύει για το καλό του Μαραθώνα, στο πλαίσιο το εφικτού. Σε μια χώρα όπου το είπα-ξείπα, η χυδαιότητα και ο νεποτισμός κρατούν καλά, οι λέξεις που χρησιμοποίησε ο Ψινάκης, δεν αποτελούν καν πταίσμα. Τουλάχιστον, έτσι νιώθω εγώ. Από την άλλη, όλοι γνωρίζουμε ότι η Πρωτοψάλτη τοποθετήθηκε στη θέση ενός νευραλγικού υπουργείου λόγω γνωριμιών. Ότι όχι μόνο δεν μπορεί, αλλά και δεν θέλει να ασχοληθεί με το νέο της καθήκον, γιατί προέχει ο επιούσιος. Προσωπικά, ένιωσα να θίγεται η νοημοσύνη μου ακούγοντας τον Παυλόπουλο να εξαίρει τις ικανότητες ενός ατόμου που κάποτε είχε εργαστεί ως ξεναγός συνδέοντάς τες με τις ικανότητες που οφείλει να έχει κανείς για να διοικήσει, έστω και για λίγο (αλλά, ποιός ξέρει για πόσο, τελικά;) ένα σημαντικότατο υπουργείο. Τέλος, η αντίδρασή της ήρθε κάπως καθυστερημένα. Ήταν μπροστά όταν ο Ψινάκης μίλησε υποτιμητικά (βάλτε όποιον άλλον χαρακτηρισμό θέλετε) για τα μέλη του Κ.Α.Σ. Άκουσε σιωπηλά, ενώ είχε την ευκαιρία να απαντήσει. Δεν νομίζω να έχει αντίρρηση η Πρωτοψάλτη ως προς τη διεξαγωγή συναυλιών σε αρχαιολογικούς χώρους. Το αντίθετο, μάλλον.