Ε, κάτι έπρεπε να πει και το Al Jazeera για ξεκάρφωμα.Στάχτη στα μάτια, κροκοδείλια δάκρυα και απροσμέτρητη υποκρισία. Από την άνοιξη του 2011 το Κατάρ στηρίζει απροκάλυπτα τους αντικαθεστωτικούς, υποδαυλίζοντας και υπονομεύοντας οποιαδήποτε προσπάθεια ειρηνικής επίλυσης του προβλήματος. Να τους δώσετε όχι μόνο τη φωνή τους πίσω αλλά και τη ζωή τους, κύριε Negm. Κοιτάξτε τον εργοδότη σας στα μάτια και πείτε το, αν τολμάτε. Αλλά, τί λέω. Κανείς υπάλληλος του Εμίρη δεν τολμά.Υ.Γ. Όταν ξέσπασε η κρίση στη Συρία, η Σύρια συνάδελφός μου στο Κατάρ έπαθε νευρική κρίση γιατί η αδερφή της έμεινε πίσω μαζί με ολόκληρη την οικογένειά της στην πατρίδα. Βίωσα μαζί της μέρα-μέρα την κλιμάκωση των συναισθημάτων. Στην αρχή, απέραντη θλίψη γιατί τα ανίψια της δεν θα πήγαιναν πια σχολείο. Μετά, φόβος, γιατί δεν υπήρχαν γιατροί και φάρμακα ούτε για δείγμα και η μητέρα της συνάδέλφου μου ήταν βαριά άρρωστη στο Χαλέπι. Στη συνέχεια, μόνιμο άγχος και στεναχώρια για το τί θα απογίνουν όλες αυτές οι ψυχές. Είναι άνθρωποι,ξέρετε, κι αυτοί. Δεν είναι αριθμοί. Είχαν μια χαρά κανονικές, ρυθμισμένες, ειρηνικές ζωές.Α π ε λ π ι σ ί α.
