Κατα την "διαδικασια ενηλικιωσης"ενας νεος μαθαινει πολλα,και σημαντικα.Ενα απο αυτα ειναι να "γνωριζει τι αγνοει".Να αντιλαμβανεται σε ποιους τομεις οι γνωσεις του ειναι ελαχιστες.Και να προστρεχει σε "ειδικους"για την βοηθεια τους στους τομεις αυτους.Αφου το κανει αυτο μερικες φορες,και αναποφευκτα "καψει τα δαχτυλα του"ακολουθωντας τις συμβουλες ειτε "ειδικων" που δεν ειναι ειδικοι,ειτε που εχουν προσωπικη agenda και στοχους,αντιλαμβανεται οτι προεχει κατι αλλο.Να μαθει να αναγνωριζει και να επιλεγει ανθρωπους με βαση πολυ περισσοτερα στοιχεια απο το ποσο ωραια μιλανε σε σχεση με το "γνωστικο αντικειμενο τους".Κυριως με βαση τον χαρακτηρα τους.Οταν το κανει και αυτο, αρχιζει να κατανοει οτι η διαφορα μεταξυ θεωριας και πραξης,μεταξυ του "λεγω"και του "πραττω",ειναι....ενα χαος.Ειναι σαν αυτη του "φραστικου εραστη",καποιου δηλαδη που εχει γραψει βιβλια σχετικα με το σεξ, αλλα ο ιδιος ....δεν.....,με τον ...Τζιακομο Καζανοβα .Και,οταν το μαθει κι αυτο,πρεπει να μαθει και το βασικοτερο μαθημα.Να αναγνωριζει τα λαθη του,και να μην τα επαναλαμβανει.Οταν φθασει σε αυτο το σημειο εχει συγκεντρωσει επαρκη γνωση για να γινει δεκτος να φοιτησει στην "μεγαλη σχολη ηγετων".Για την αποκτηση του πτυχιου της,βεβαια,θα του χρειασθουν και-πολλα- αλλα πραγματα.Μεταξυ των οποιων και τυχη.Αυτη ,ομως,ειναι μια αλλη ιστορια....
