Να μην ξεχάσω να βάλω τη γάτα μου να κλαίει.. Μα τι περνάνε οι άμοιροι! Με το ζόρι συγκρατώ τα δάκρυά μου, ενώ ένας πρωτόγνωρος θυμός πλημμυρίζει το είναι μου, η αδικία με πνίγει και έτσι μου'ρχεται να πάρω το ταπεινό άουντι και να το ρίξω στη θάλασσα. καλά μας κοροϊδεύουν έτσι;;;;
