Αυτά που αναφέρεις είναι πιθανά, όμως έχω 3 παρατηρήσεις:1. Θεωρώ πως, είτε υπάρχει ταξικό μίσος όπως λες, είτε απέχθεια προς την αδικία και τον παραλογισμό, αυτά τα ίδια στοιχεία θα προστατέψουν το λαό από κάθε επιβουλή και υπόγειο σχέδιο άλλων τάξεων/ αδίκων ομάδων/ παράλογων απαιτήσεων.2. Το γεγονός ότι άνθρωποι με αντίθετα συμφέροντα και ιδεολογία συναντώνται σε κοινές απόψεις περί ορισμένων θεμάτων κάποιες φορές, δεν σημαίνει ότι ταυτίζονται Ίσως ενάντια στον κοινό εχθρό συνασπίζονται (αν και τις περισσότερες φορές τον πολεμάνε παράλληλα) και στη συνέχεια λύνουν τις δικές τους διαφορές σε πιο ξεκαθαρισμένο τοπίο. Επομένως αυτήν τη στιγμή δεν με ενδιαφέρει ο λόγος για τον οποίο κάποιοι επιθυμούν το "όχι" αλλά το γεγονός αυτό καθ'αυτό. Όταν επιχειρηθεί να εκμεταλλευτούν την επιλογή μου τότε θα με βρουν απέναντί τους.3. Οι Έλληνες πολιτικοί επανειλημμένα απέδειξαν ότι μας θεωρούν ηλίθιους - και έτσι τους αναγνωρίζω το τεκμήριο της αθωότητας όσον αφορά την επιλογή προσώπων απεχθών για τη στήριξη του "ναι". Παραδείγματα άπειρα αλλά ενδεικτικά αναφέρω τις αναφορές γεωργιάδη περί σαμαρά επί ΛαΟΣ και έπειτα επί ΝΔ, σαμαρά προ εκλογών 2012 και μετέπειτα, παπανδρέου πριν και μετά το 2008, σημίτη περί απολύτου άγνοιας σχετικά με τις δωροληψίες ατόμων του ΚΥΣΕΑ κτλ. Λαμπρό σημερινό παράδειγμα και η ομοφωνία όλων των κομμάτων σχετικά με το νόημα του ερωτήματος του δημοψηφίσματος (θέση του πολίτη απέναντι στις συγκεκριμένες προτάσεις των δανειστών), ενώ μέχρι και την ώρα της ψηφοφορίας διερύγνυαν τα ιμάτιά τους ότι το ερώτημα ήταν € ή δρχ...